Ευαγγελικό Ανάγνωσμα Ιω. ιζ΄ 1-13
1 ΤΑΥΤΑ ἐλάλησεν ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἐπῆρε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ εἶπε· πάτερ, ἐλήλυθεν ἡ ὥρα· δόξασόν σου τὸν υἱόν, ἵνα καὶ ὁ υἱός σου δοξάσῃ σε, 2 καθὼς ἔδωκας αὐτῷ ἐξουσίαν πάσης σαρκός, ἵνα πᾶν ὃ δέδωκας αὐτῷ δώσῃ αὐτοῖς ζωὴν αἰώνιον. 3 αὕτη δέ ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί σε τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὃν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν. 4 ἐγώ σε ἐδόξασα ἐπὶ τῆς γῆς, τὸ ἔργον ἐτελείωσα ὃ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω· 5 καὶ νῦν δόξασόν με σύ, πάτερ, παρὰ σεαυτῷ τῇ δόξῃ ᾗ εἶχον πρὸ τοῦ τὸν κόσμον εἶναι παρὰ σοί. 6 Ἐφανέρωσά σου τὸ ὄνομα τοῖς ἀνθρώποις οὓς δέδωκάς μοι ἐκ τοῦ κόσμου. σοὶ ἦσαν καὶ ἐμοὶ αὐτοὺς δέδωκας, καὶ τὸν λόγον σου τετηρήκασι. 7 νῦν ἔγνωκαν ὅτι πάντα ὅσα δέδωκάς μοι παρὰ σοῦ ἐστιν· 8 ὅτι τὰ ρήματα ἃ δέδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς, καὶ αὐτοὶ ἔλαβον, καὶ ἔγνωσαν ἀληθῶς ὅτι παρὰ σοῦ ἐξῆλθον, καὶ ἐπίστευσαν ὅτι σύ με ἀπέστειλας. 9 Ἐγὼ περὶ αὐτῶν ἐρωτῶ· οὐ περὶ τοῦ κόσμου ἐρωτῶ, ἀλλὰ περὶ ὧν δέδωκάς μοι, ὅτι σοί εἰσι, 10 καὶ τὰ ἐμὰ πάντα σά ἐστι καὶ τὰ σὰ ἐμά, καὶ δεδόξασμαι ἐν αὐτοῖς. 11 καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἐν τῷ κόσμῳ, καὶ οὗτοι ἐν τῷ κόσμῳ εἰσί, καὶ ἐγὼ πρὸς σὲ ἔρχομαι. πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου ᾧ δέδωκάς μοι, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς. 12 ὅτε ἤμην μετ’ αὐτῶν ἐν τῷ κόσμῳ, ἐγὼ ἐτήρουν αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου· οὓς δέδωκάς μοι ἐφύλαξα, καὶ οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν ἀπώλετο εἰ μὴ ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας, ἵνα ἡ γραφὴ πληρωθῇ. 13 νῦν δὲ πρὸς σὲ ἔρχομαι, καὶ ταῦτα λαλῶ ἐν τῷ κόσμῳ ἵνα ἔχωσι τὴν χαρὰν τὴν ἐμὴν πεπληρωμένην ἐν αὐτοῖς.
Η ἕβδομη Κυριακή μετά τό Πάσχα εἶναι ἀφιερωμένη στούς 318 Ἅγιους Πατέρες τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Αὐτοί, στίς 20 Μαΐου τοῦ 325 μ.Χ., συγκεντρώθηκαν στή Νίκαια τῆς Μικρᾶς ᾿Ασίας, γιά νά ἀντιμετωπίσουντόν φοβερό αἱρεσιάρχη ῎Αρειο.᾿Ανάμεσα στούς Θεοφόρους ἐκείνους Πατέρες, βρίσκονταν καί οἱ πολύ γνωστοί μας ῞Αγ. Νικόλαος ᾿Επίσκοπος Μύρων, ῞Αγ. Σπυρίδων ᾿Επίσκοπος Τριμυθοῦντος τῆς Κύπρου, ῞Αγ. ᾿Αχίλλιος ᾿Επίσκοπος Λαρίσης καί ὁ Μέγας ᾿Αθανάσιος, διάκονος τότε ἀκόμη. Γι᾿ αὐτή τήν πολύ σημαντική ἑορτή καθορίστηκε νά διαβάζεται ἕνα τμῆμα τῆς «᾿Αρχιερατικῆς», ὅπως λέγεται, προσευχῆς τοῦ Κυρίου, τήν ὁποία ᾿Εκεῖνος ἀπηύθυνε πρός τόν Πατέρα Του ἀμέσως μετά τόν Μυστικό Δεῖπνο.
Αὐτή ἡ προσευχή, ἡ τελευταία ἐπίσημη προσευχή πρίν ἀπό τή Σεπτή Σταύρωση καί τή θριαμβική ᾿Ανάστασή Του, περιγράφει μέ πολύ βαθιά καί ἱερά λόγια τό ῎Εργο Του. Τό μοναδικό καί κοσμοσωτήριο, πού ἐπετέλεσε ὁ Κύριός μας πάνω στή γῆ. Ποιό ἀκριβῶς εἶναι αὐτό; ῎Ας τό δοῦμε. «Πάτερ, ἐλήλυθεν ἡ ὥρα». ῎Εφθασε τό ἀποκορύφωμα τῆς προσφορᾶς μου καί τό ἐπιστέγασμα τοῦ ῎Εργου μου. Κοίταξέ το μέ πόση ἐπιμέλεια τό ἔφερα εἰς πέρας καί «σὲ ἐδόξασα» στά χρόνια πού ἔζησα «ἐπὶ τῆς γῆς». Μοῦ ἀνέθεσες τήν ἀποστολή νά προσφέρω στόν κόσμο «ζωὴν αἰώνιον» καί τό ἔκανα. ᾿Αποκάλυψα στούς ἀνθρώπους τήν ᾿Αλήθεια. ῎Αλλωστε «αὕτη ἐστὶν ἡ αἰώνιος ζωή». Αὐτό τή συνιστᾶ καί τήν προσδιορίζει. «῞Ινα γινώσκωσί σε τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὃν ἀπέστειλας ᾿Ιησοῦν Χριστόν». ῞Οποιος μέ γνωρίζει πραγματικά, γνωρίζει ᾿Εσένα, τόν Πατέρα μου, τόν ῎Απειρο καί ῎Αναρχο Θεό! Καί κατακτᾶ τό πλήρωμα τῆς ζωῆς!
῎Ετσι, λοιπόν, καί ἐγώ «ἐφανέρωσά σου τὸ ὄνομα τοῖς ἀνθρώποις». ᾿Ιδιαίτερα σέ κείνους τούς διαλεχτούς, εἰλικρινεῖς καί καλοπροαίρετους, τούς ὁποίους ᾿Εσύ ξεχώρισες καί «δέδωκάς μοι ἐκ τοῦ κόσμου». Καί πραγματικά «αὐτοὶ» μέ εὐλάβεια καί δέος «ἔλαβον» τή μεγάλη παρακαταθήκη τῆς ᾿Αλήθειας, «καὶ ἔγνωσαν ἀληθῶς ὅτι παρὰ σοῦ ἐξῆλθον», ὅτι ὑπερούσιος Υἱός ᾿Αληθινός δικός σου εἶμαι. «Καὶ τὸν λόγον σου τετηρήκασι», ἀφομοίωσαν τήν ᾿Αλήθεια αὐτή καί τήν ἔκαναν ζωή τους. Προσέφερα στούς πιστούς ῾Αγιότητα. Εἶναι ἕνα δεύτερο χαρακτηριστικό τῆς αἰωνίου ζωῆς αὐτό. ῎Εδιωξα τούς ρύπους τῆς ἁμαρτίας καί ὕψωσα μέχρι τά οὐράνια τούς πιστούς. Τούς λεύκανα, τούς λάμπρυνα, τούς ἀνέδειξα ᾿Αγγέλους, κι ἀκόμη παραπάνω, «κατά χάριν» Υἱούς σου! «Σοὶ ἦσαν»! Δικοί σου ἦταν οἱ πιστοί μου αὐτοί. Καλοδιάθετοι, ταπεινοί, μέ ἄδοληδίψα γιά Σένα. «Καὶ ἐμοὶ αὐτοὺς δέδωκας». Μοῦ τούς ἀνέθεσες γιά νά τούς ἐξαγνίσω, καί νά Σοῦ τούς προσφέρω.
Κι ἔγινε πραγματικά ὅπως τό θέλησε ἡ ᾿Αγαθή Βουλή Σου. Τούς χειραγώγησα μέχρι τή Βασιλεία Σου. Δέν ἀπομένει πιά παρά νά ἔλθει μέσα τους ἡ Θεουργός πνοή τοῦ ῾Αγ. Πνεύματος γιά νά τούς ἐξαγιάσει καί τούς καταλαμπρύνει. «Καὶ δεδόξασμαι ἐν αὐτοῖς». Οἱ σεμνές μορφές κι οἱ ἀκόμη ὡραιότερες ψυχές τους, μαρτυροῦν γιά Μένα, ἀποτελοῦν πιά τή δόξα μου. ᾿Εξασφάλισα τήν ἑνότητα. ῞Ολα τά χρόνια αὐτά, πού μάζευα τά πρόβατά σου τά διασκορπισμένα, αὐτό ἤθελα νά ἐπιτύχω, πού εἶναι χαρακτηριστικό τοῦ Παραδείσου. Νά γίνει μία ποίμνη ἡ ᾿Ανθρωπότητα. Νά ἐναρμονισθοῦν οἱ ψυχές μέ τήν ἀγάπη τῶν ᾿Αγγέλων, μέ τήν ἄρρητη καί ἄπειρη ᾿Αγάπη τῆς ῾Αγίας Τριάδος!
Καί πραγματικά. «῞Οτε ἤμην μετ᾿ αὐτῶν ἐν τῷ κόσμῳ, ἐγὼ ἐτήρουν αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου». Τούς εἶχα ὅλους μαζεμένους κάτω ἀπ᾿ τή θεϊκή Σου σκέπη καί ᾿Αγάπη. Τώρα ὅμως «οὐκέτι εἰμὶ ἐν τῷ κόσμῳ». Θά φύγω σωματικά ἀπό κοντά τους. Γι᾿αὐτό ἀκριβῶς «περὶ αὐτῶν ἐρωτῶ», εἰδικά γι᾿ αὐτούς Σέ θερμοπαρακαλῶ, Πατέρα μου, ἐγώ ὁ ἀγαπητός Υἱός Σου. «Πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου», «ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς»!
Στή μνήμη τῶν ῾Αγίων Πατέρων, πού ἀγωνίσθηκαν νά μείνουν πιστοί καί νά διαφυλάξουν τό ῎Έργο τοῦ Χριστοῦ, ἀξίζει σήμερα νά στοχασθοῦμε σοβαρά. Πρῶτα ἀπ᾿ ὅλα, νά σημειώσουμε τήν ἀγωνία τῆς εὐθύνης, πού διακατεῖχε τούς῾Αγίους Πατέρες, στό νά διαφυλάξουν ἀκέραιο κι ἀλώβητο τό Ἔργο τοῦ Χριστοῦ. Πρόταξαν τά στήθη στούς ἔχθρους! Καί ὁρισμένοι μάλιστα ἀπό αὐτούς διώχθηκαν, βασανίσθηκαν, μαρτύρησαν γιά τήν ᾿Ορθοδοξία! Σήμερα πόσοι ἀπό μᾶς ἄραγε, πονοῦμε, ἀνησυχοῦμε, μαχόμαστε, εἴμαστε ἕτοιμοι νά θυσιαστοῦμε γιά τήν ᾿Εκκλησία, γιά τήν ᾿Αλήθεια; Σήμερα πού μᾶς ἔχουν πνίξει οἱ αἱρετικοί, καί χρησιμοποιοῦν ὅλα τά μέσα σ᾿ ἕνα ὄργιο ἀνέντιμης προπαγάνδας, Οὐνίτες, ποικιλόμορφοι Προτεστάντες, Χιλιαστές, πόσοι ἔχουμε τή διάθεση, ἀλλά καί τήν ἑτοιμότητα, νά μιλήσουμε, νά ὑπερασπισθοῦμε τήν ᾿Αλήθεια καί νά ἐλέγξουμε τήν πλάνη;
Καί κάτι ἀκόμη, πολύ σημαντικό. Τό ῎Εργο τοῦ Χριστοῦ εἶναι τρίπτυχο. Δέν τό προσβάλλει καί δέν τό βεβηλώνει μόνο ἐκεῖνος πού πλήττει τήν ᾿Αλήθεια. ᾿Εξίσου τό ἀδικεῖ καί ἔχει εὐθύνη ὅποιος σκόπιμα ἤ συστηματικά ἀλλοιώνει τό ῏Ηθος, προσπαθεῖνά ὑποτιμήσει καί νά ὑποβαθμίσει τήν ῾Αγιότητα τῶν Χριστιανῶν. ῞Οπως ἐπίσης θά εἶναι βαριά ἔνοχος καί ὅποιος διασπάσει τήν ῾Ενότητά της ᾿Εκκλησίας μέ ἐπαναστατικές πράξεις φιλοδοξίας καί φανατισμοῦ.
Τό ῎Εργο τοῦ Χριστοῦ: ᾿Αλήθεια, ῾Αγιότητα, ῾Ενότητα. Μιά ἱερότατη παρακαταθήκη, πού οἱ ῾Άγιοι Πατέρες μέ δέος μᾶς ἔβαλαν στά χέρια! ῞Ενας ἀτίμητος θησαυρός!
Εὐλαβικά ἄς τόν ἀσπασθοῦμε. Κι αὐτούσιο ἄς τόν διατηρήσουμε στούς αἰῶνες…
