Περιμέναμε με προσδοκία και λαχτάρα αυτή την ευκαιρία που οργάνωσαν οι Ομάδες μας για τις Χαρούμενες Αγωνίστριες Λυκείου. Και πραγματικά ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και διαφωτιστική η συζήτηση που είχαμε με τον π. Χριστόδουλο Κογιώνη.
Πήραμε απαντήσεις σε πολλές απορίες μας, ξεκαθαρίσαμε σε θέματα που δεν είχαμε σταθερή τοποθέτηση και ενισχυθήκαμε στον αγώνα για τόσα πολλά που καθημερινά μας κατακλύζουν και μας δημιουργούν έντονους πειρασμούς.
Ακούσαμε πως για την ύπαρξη του παραδείσου και της κόλασης είμαστε σίγουροι αφού μας το βεβαίωσε ο Χριστός. Την ημέρα που ο Κύριος σταυρώθηκε επάνω στο σταυρό τη Μεγάλη Παρασκευή το είπε στο ληστή που ήταν στα δεξιά του: « Σήμερον μέτ’ ἐμοῦ ἔσει ἐν τῷ παραδεὶσῳ». Σήμερα θα είσαι στον παράδεισο. Το είπε ο ίδιος ο Κύριος. Και για την κόλαση μας το είπε ο Κύριος: Ἀπελεύσονται, λέει, οὗτοι (δηλαδή οι αμαρτωλοί, αυτοί που δεν έκαναν αγάπη) εἰς κόλασιν αἰώνιον». Ό, τι λέει ο Κύριος είναι αληθινό.
Για το φόβο του θανάτου καταλήξαμε πως ξεπερνιέται με την Ανάσταση του Κυρίου. Πριν την Ανάσταση υπήρχε φόβος. Μετά την Ανάσταση δεν υπάρχει θάνατος, υπάρχει ύπνος. Ο θάνατος είναι ένας μεγάλος ύπνος και ο ύπνος είναι ένας μικρός θάνατος. Ο θάνατος είναι μια μικρή πορτούλα από την οποία περνάμε σε μια άλλου είδους ζωή. Η ζωή μας δεν πρόκειται να σταματήσει. Την έθεσε ο Θεός και δεν τελειώνει ποτέ. Εμείς επιλέγουμε πώς θα ζήσουμε μετά τον ύπνο του θανάτου που είναι ένας ύπνος ειρηνικός για τους Αγίους, είναι «κοίμηση». Κοιμώνται οι γνωστοί μας και θα αναστηθούν στη Δευτέρα Παρουσία.
Για την αντίσταση στους πειρασμούς που μας κυκλώνουν καταλάβαμε καλά πως δε χρειάζονται πειράματα στους πειρασμούς. Όχι πειράματα γιατί οι πειρασμοί είναι φίδια, δεν μπορείς να τα χαϊδεύεις. Ένας μοναχός στο Άγιο Όρος, τάιζε ένα φίδι. Κάποτε σταμάτησε να το ταΐζει και τα φίδι τον εκδικήθηκε. Τινάχθηκε, τον περιτύλιξε, τον έσφιξε και πέθανε. Και λέει ο άλλος μοναχός: «Ποτέ δεν ταΐζουμε τα φίδια». Και τα πνευματικά φίδια… γιατί οι πειρασμοί είναι φαρμακερά φίδια. Μακριά από τους πειρασμούς. Να μην παίζουμε ποτέ με τη φωτιά. Με προσευχή πολλή να μας φυλάει ο Θεός και με συμβουλές να τους αντιμετωπίζουμε.
Για την κρίση που υπάρχει στις μέρες μας είπαμε πως η Ελλάδα είναι χώρα Αγίων και Ηρώων και τη φυλάνε άγγελοι και ο Κύριος μας. Γι αυτό πιστεύουμε ότι μέσα από την κρίση, που είναι και τεχνητή και φυσική, θα ενωθούμε περισσότερο και ο Θεός θα κάνει το μεγάλο Του θαύμα. Εμείς θα πιστεύουμε και θα προσευχόμαστε και θα είμαστε έτοιμοι για το θαύμα.
Για τον αντίχριστο, το 666 και το τέλος του κόσμου μάθαμε πως και την Αγία Γραφή την απασχολεί το θέμα του αντιχρίστου. Άνθρωπος θα είναι ο αντίχριστος, θα κάνει θαύματα, θα πλανήσει πολλούς, θα κυριαρχήσει πάνω στον κόσμο. Ακόμα δεν έχει έρθει ως συγκεκριμένο πρόσωπο. Υπάρχουν βέβαια πολλές θεωρίες. Ο αντίχριστος κρύβεται πίσω από πολιτικά συστήματα, από διάφορες άλλες καταστάσεις. Τελικά θα τον νικήσει ο Χριστός, μ’ ένα φύσημα θα αναλώσει αυτόν όπως λέει η Αγία Γραφή.
Το τέλος του κόσμου θα έρθει και αυτό, δηλαδή η ανακαίνιση του κόσμου. Ο κόσμος δεν εκμηδενίζεται αλλά ανακαινίζεται και περνάμε σε “καινούς ουρανούς” και σε “καινή γη”.
Στο ερώτημα «Γιατί πρέπει να κάνω τόσα πολλά για το Θεό, αφού δεν είμαι σίγουρη ότι υπάρχει;» καταλάβαμε πολύ καλά πως και βέβαια ο Θεός υπάρχει. Τόσο πολύ υπάρχει, όσο το οξυγόνο που αναπνέουμε. Έλεγε ένας επιστήμων «η επιστήμη μας αναγκάζει και μας πείθει ότι υπάρχει Θεός». Το οξυγόνο μας είναι ο Χριστός. Όσο Τον αναπνέουμε, τόσο ζούμε. Μας συμφέρει να είμαστε κοντά στο Χριστό.
‘Επειτα, ο Χριστός δεν ζητάει πράγματα πάνω από τις δυνάμεις μας. Ζητάει αυτά που μπορούμε να κάνουμε. Δεν είπε σε κανέναν από μας να αφήσει τους γονείς, να αφήσει τα μαθήματα, να αφήσει τα όμορφα χόμπι, την αγνή και καθαρή διασκέδαση. Ο Χριστός μας, αγκάλιασε τόσο πολύ όλη την ύπαρξή μας, τόσο στοργικά όσο κανείς άλλος. Γι’ αυτό θα τον ευχαριστούμε. Γιατί όποιος Τον αγαπά σωστά απολαμβάνει μια πάρα πολύ μεγάλη ευλογία στη ζωή του. Με άλλα λόγια ο άνθρωπος που είναι κοντά στο Χριστό αισθάνεται ειρηνικός χαρούμενος, ομορφαίνει η ζωή του, κι εκείνος με τη σειρά του ομορφαίνει όλον τον κόσμο.
Μας απασχολεί ακόμη τό πώς ξεπερνιέται η υπερευαισθησία.
Ε λοιπόν, ξεπερνιέται με το να προσεύχεται κανείς στην Υπεραγία Θεοτόκο, η οποία στη δύσκολη ώρα της Σταυρώσεως και του Πάθους έσφιξε την καρδιά της και σήκωσε το μεγάλο πόνο με σκυμμένο το πανάγιο κεφάλι της και με προσευχή. Η ανδρειότερη γυναίκα, η Υπεραγία Θεοτόκος μπορεί να μας δώσει δύναμη να μην καλλιεργούμε την υπερευαισθησία. Η ευαισθησία, όμως, χρειάζεται γιατί είναι η αρετή των Αγίων.
