31  Ὃταν δὲ ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾿ αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, 32 καὶ συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπ᾿ ἀλλήλων ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων, 33 καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων. 34 τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. 35 ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, 36 γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με. 37 τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν; 38 πότε δέ σε εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν; 39 πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ ἤλθομεν πρός σε; 40 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε. 41 τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων· πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ. 42 ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, 43 ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με. 44 τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ καὶ αὐτοὶ λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐ διηκονήσαμέν σοι; 45 τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς λέγων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε. 46 καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον.

 

Πανένδοξη καί ὑπέρλαμπρη θά εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς Κρίσεως. Ἀλλά μαζί καί φοβερή. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μᾶς τήν παρουσίασε. Ὅταν φτάσει ἡ ἡμέρα ἐκείνη, θά ἔλθει ὁ Θεάνθρωπος Κύριος μέ ὅλη τή θεϊκή Του δόξα. Θά Τόν συνοδεύουν μέ μεγαλοπρέπεια ὅλοι οἱ ἅγιοι ἄγγελοι – μυριάδες μυριάδων– καί θά καθίσει ψηλά σέ θρόνο ἔνδοξο καί λαμπρό, γιά νά ἀποδώσει τή δικαιοσύνη.

Τότε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ὅσοι ἔζησαν ἀπό τοῦ Ἀδάμ μέχρι τήν ὥρα ἐκείνη – καί μεῖς μαζί – θά μαζευτοῦμε ὅλοι ἐμπρός Του. Καί νά, ἀμέσως ὁ Κύριος θά μᾶς χωρίσει τόν ἕναν ἀπό τόν ἄλλον, ὅπως ὁ τσοπάνος χωρίζει τά πρόβατα ἀπό τά ἐρίφια – τά γίδια. Ἡ ὥρα αὐτή θά εἶναι φοβερή. Ὥρα πόνου καί τρόμου.

Δεξιά Του, σέ τιμητική θέση, θά βάλει τούς δικαίους, τούς καλούς, πού εἶναι ἥμεροι σάν πρόβατα. Ἀριστερά Του τούς ἁμαρτωλούς πού εἶναι ἀτίθασοι κι ἄτακτοι σάν τά γίδια. Θά γυρίσει τότε ὁ Βασιλεύς Κύριος σ’ ἐκείνους πού θά εἶναι στά δεξιά Του καί θά τούς πεῖ:

«Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου…»

–Ἐλᾶτε σεῖς, πού εἶστε εὐλογημένοι ἀπό τόν Πατέρα μου, νά κληρονομήσετε τή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Γιά σᾶς ἔχει ἑτοιμαστεῖ… Γιατί, ὅταν ἤμουν πεινασμένος, μέ θρέψατε· διψασμένο μέ ποτίσατε· ξένο καί ἄστεγο μέ βρήκατε καί μέ περιμαζέψατε·γυμνό μέ ντύσατε· ἄρρωστο μ’ ἐπισκεφτήκατε· στή φυλακή ἤμουνα κι ἤρθατε νά συμπονέσετε μαζί μου. Θά ἀπορήσουν τότε ὅλοι αὐτοί, γιατί ποτέ στή ζωή τους δέ συνάντησαν τό Χριστό σέ τέτοια δύσκολη θέση – φτωχό! πεινασμένο! διψασμένο! ἄστεγο! ἄρρωστο! φυλακισμένο!

Καί θά τοῦ ποῦν:

–Κύριε, ἐμεῖς ποτέ δέ Σέ συναντήσαμε ἔτσι… Ἀλλά τότε ὁ Κύριος θά τούς πεῖ

–«Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ’ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε»!

–Ἀληθινά σᾶς λέγω, τήν ἀγάπη σας αὐτή, πού δείξατε σ’ ἕναν ἀπό τούς ἀδελφούς μου τούς φτωχούς, πού φαίνονται πολύ μικροί καί ἄσημοι στόν κόσμο, τή δείξατε σ’ Ἐμένα. Καί θά τούς πάρει μέ χαρά καί ἀγαλλίαση στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ἐκεῖ, ὅλοι αὐτοί πού – μέ ὅποιο τρόπο μποροῦσαν – προσπαθοῦσαν νά δείχνουν τήν ἀγάπη τους στούς ἀδελφούς τοῦ Χριστοῦ, τούς ἐλαχίστους, θά χαίρονται αἰώνια.

Ἐκεῖνοι ὅμως πού τούς παρέβλεψαν, τούς περιφρόνησαν καί δέ συμπόνεσαν μαζί τους; Ὤ! αὐτούς τιμωρία ἀτέλειωτη, αἰώνια τούς περιμένει…

«Ἐφ’ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε».

Εἶδες σέ τί ὕψος περιωπῆς ἀνεβάζει ὁ Κύριος τούς Χριστιανούς πού βρίσκονται σέ κάποια ἀνάγκη καί γενικά τούς ἀνήμπορους συνανθρώπους μας;Τούς ὀνομάζει «ἀδελφούς Του»! Καί ἀναθέτει ἐπάνω μας τήν ἔννοια τους, τή φροντίδα τους! Τί τιμή γιά τόν κάθε Χριστιανό, τόν ἄσημο καί ταπεινωμένο νά τόν ὀνομάζει ὁ Χριστός ἀδελφό Του! Ἀλλά καί πόση εὐλογία καί χάρη νά θεωρεῖ τήν κάθε μικρή προσφορά μας πρός τούς «ἐλαχίστους ἀδελφούς Του» ὅτι γίνεται σ’ Αὐτόν τόν ἴδιο τόν Κύριο. Καί νά τόν βραβεύει μέ βραβεῖο ἀσύλληπτο! Καί μ’ αὐτές τίς ταπεινές ἐκδηλώσεις τῆς ἀγάπης ν’ ἀνοίγει διάπλατη τήν πύλη τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν!

Τό ἔχουμε ἄραγε καλά καταλάβει πώς ἀπό τήν ἔμπρακτη ἀγάπη μας πρός τούς«ἐλαχίστους ἀδελφούς τοῦ Χριστοῦ» ἐξαρτᾶται τό αἰώνιο μέλλον μας; Καιρός νά ἀρχίσουμε. Νά μποῦμε σέ ἐνέργεια. Νά γίνουμε ἄνθρωποι εὐσπλαχνικοί, ἐλεήμονες. Νά μήν τά θέλουμε ὅλα γιά τόν ἑαυτό μας καί κλείνουμε ἔτσι τήν καρδιά μας καί τήν κάνουμε σκληρή, παγωμένη, ἄπονη.

Γύρω μας εἶναι τόσοι ἄνθρωποι πού ἔχουν ἀνάγκη ἀπό τήν ἀγάπη μας. Παιδιά φτωχά, ἄρρωστα, παιδιά χωρίς γονεῖς, χωρίς πατρίδα, χωρίς στέγη. Περιμένουν ἀπό μᾶς ζεστασιά ἀγάπης, στοργή, ἕνα παιχνίδι, ἕνα γλυκό, ἕνα βιβλίο… ἕνα χαμόγελο φιλικό πού νά δείχνει ἐνθάρρυνση καί ἀποδοχή… Γέροντες καί γερόντισσες, πού καρτεροῦν μιά ὁποιαδήποτε φροντίδα… Ἴσως μερικοί νά περιμένουν μονάχα μιά ἐπίσκεψη πού θά τούς χαροποιήσει, θά τούς ζεστάνει τήν καρδιά σάν ἀνοιξιάτικη ἀκτίνα…

Ὅλοι αὐτοί εἶναι ἀδέλφια μας. Προπάντων εἶναι ἀδελφοί τοῦ Χριστοῦ, πού γιά χάρη τους θά μᾶς ἀνοίξει ὁ Χριστός τίς πύλες τῆς Βασιλείας Του, γιά νά ἀπολαύσουμε ἐκεῖ ἀνεκλάλητη καί αἰώνια χαρά καί εὐτυχία. Ὁ δρόμος γιά τήν αἰώνια εὐτυχία μας ὁλάνοιχτος.

Μᾶς τόν ἀνοίγουν «οἱ ἐλάχιστοι,οἱ ἀδελφοί τοῦ Χριστοῦ».