Ερώτηση που λάβαμε: 

Πως ξερουμε οτι υπαρχει ο αριθμος του πονηρου και οτι δεν πρεπει να τον λεμε;;

Η απάντηση της ιστοσελίδας μας:

Ούτε στην Αγία Γραφή ούτε και στην εκκλησιαστική παράδοση αναφέρεται κάποιος «αριθμός του πονηρού».

Στο 13ο κεφάλαιο όμως της Αποκάλυψης του Ιωάννη, του τελευταίου βιβλίου της Καινής Διαθήκης, όπου περιγράφονται «τα έσχατα», το τέλος δηλαδή της ιστορίας και του κόσμου στον οποίο ζούμε, αναφέρεται ο αριθμός που θα φέρει ένα από τα δύο «θηρία» που μαζί με τον δράκοντα (δηλ. τον διάβολο) θα προσπαθούν να κλονίσουν τους πιστούς του Χριστού.

Το «θηρίο» αυτό είναι ο αντίχριστος και ο αριθμός που φέρει είναι το χξς΄, δηλαδή το 666. Για τον αριθμό αυτό η Αγία Γραφή δηλώνει ότι είναι «ὁ ἀριθμός πού βγαίνει ἀπό τό ἄθροισμα τῆς ἀριθμητικῆς ἀξίας κάθε γράμματος ξεχωριστά τοῦ ὀνόματος τοῦ θηρίου» (Αποκ. ιγ΄ 18: ὁ ἔχων νοῦν ψηφισάτω τὸν ἀ-ριθμὸν τοῦ θηρίου· ἀριθμὸς γὰρ ἀνθρώπου ἐστί· καὶ ὁ ἀριθμὸς αὐτοῦ χξς΄).

Για το τι σημαίνει ο αριθμός αυτός, σύμφωνα με την εισαγωγή στο ιγ΄ κεφάλαιο της Αποκάλυψης που έχει συντάξει ο καθηγητής Παν. Τρεμπέλας, ο ἀριθμός τοῦ Ἀντιχρίστου 666 ἑρμηνεύθηκε μέ διάφορους τρόπους, καί πάντοτε χωρίς βεβαιότητα. Ἀξιόλογη εἶναι ἡ ἐκδοχή σύμφωνα μέ τήν ὁποία ὁ ἀριθμός αὐτός, ὁ ὁποῖος στό βατικανό κώδικα εἶναι γραμμένος μέ τά τρία μεγάλα γράμματα ΧΞϚ, ὑπενθυμίζει τά γράμματα τῆς λέξεως Χριστός (XϚ). Αὐτά τά γράμματα μέ τήν παρεμβολή τοῦ γράμματος Ξ, πού μοιάζει μέ φίδι, διαχωρίζονται καί παραποιοῦνται καί μέ τόν τρόπο αὐτό διαλύονται. Αὐτό ὑπενθυμίζει τούς σύγχρονους τότε Γνωστικούς «Ὀφίτες», πού λάτρευαν τό φίδι.  Δηλαδή εἶναι ὄνομα πού ἀντιτίθεται καί πλαστογραφεῖ καί διαλύει τό ὄνομα Χριστός.

«Δεν πρέπει να τον λέμε», αναφέρει το δεύτερο σκέλος της ερώτησης που τέθηκε. Ο ίδιος ο αριθμός, στην πραγματικότητα, δεν έχει «κακό» ή «αμαρτωλό» περιεχόμενο. Δηλαδή αν, για παράδειγμα, κάνουμε μαθηματικές πράξεις με αυτόν, ή η σελίδα ενός βιβλίου έχει αριθμηθεί με τον συγκεκριμένο αριθμό, δεν υπάρχει πρόβλημα! Το να τον χρησιμοποιούμε όμως αντιμετωπίζοντάς τον βαθιά μέσα μας ως αριθμό του αντιχρίστου, και ακόμα να κάνουμε σχετικά αστεία ή να τον προβάλλουμε, δεν είναι καλό.

Για να το καταλάβουμε καλύτερα αυτό, ας δούμε ένα σχετικό παράδειγμα: στην Α΄ Προς Κορινθίους επιστολή του, ο Απόστολος Παύλος αναφέρεται σε ένα πρόβλημα που είχε προκύψει στην Κόρινθο: άλλοι Χριστιανοί έτρωγαν τα ειδωλόθυτα (δηλ. τα κρέατα που πωλούνταν στα κρεοπωλεία, έχοντας πριν θυσιαστεί στους θεούς), ενώ άλλοι τα απέφευγαν ως μιασμένα. Εκεί ο Απόστολος Παύλος θα διακρίνει το εξής στοιχείο: όλοι μπορούσαν να φάνε από αυτά, καθώς το φαγητό δεν μπορεί να μας χωρίσει από τον Θεό, αλλά κάποιοι Χριστιανοί πρώην ειδωλολάτρες, καθώς δεν είχαν απόλυτα ξεκαθαρίσει βαθιά μέσα τους ότι τα είδωλα στα οποία θυσιάζονταν τα ειδωλόθυτα δεν ήταν πραγματικοί θεοί, ταράζονταν και αισθάνονταν δύσκολα όταν τα έτρωγαν και συνεπώς. Έτσι και σ’ εμάς, αν και ο αριθμός αυτός είναι απλά ένας αριθμός, μπορεί επειδή τον έχουμε απόλυτα συνδέσει με τον αντίχριστο, να μας φέρνει ταραχή.

Οι Χριστιανοί δεν είμαστε εναντίον του αριθμού αλλά εναντίον του αντιχρίστου, ο οποίος θα «φέρει» αυτόν τον αριθμό· ακόμη, είμαστε εναντίον όλων των δράσεων που θα κάνει ο αντίχριστος ώστε να προσπαθήσει να επιβάλει την απομάκρυνση από τον Θεό.

Σαν κατακλείδα, να αναφέρουμε ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε τον αριθμό 666, αλλά ούτε και τον αντίχριστο, ούτε και τον διάβολο· είμαστε με το μέρος του Παντοδύναμου Θεού και δεν υπάρχει κανείς αντίπαλος Εκείνου ο οποίος να μπορεί να Τον αντιμετωπίσει. Ο Κύριός μας «ἐξῆλθε νικῶν καὶ ἵνα νικήσῃ» (Αποκ. στ΄ 2)