Ερώτηση που λάβαμε:

Τα τελευταία χρόνια οι ξένες ταινίες με βρικόλακες, φαντάσματα αλλά κι ακόμα με περιεχόμενο τον διάβολο, γίνονται ανάρπαστες και συζητιούνται πολύ στις παρέες! Εμείς ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί πως θα πρέπει να στεκόμαστε σε αυτές τις συζητήσεις; Ειδικά όταν οι συνομήλικοι πιέζουν να πάμε ως παρέα να το δούμε, λέγοντας πως δεν θα γίνει κι τίποτα για μια φορά!

Η απάντηση της ιστοσελίδας μας:

Τα κινηματογραφικά στούντιο προβάλλουν στις αίθουσες ιστορίες και θρίλερ με παραφυσικά θέματα, φαντάσματα, και βρικόλακες. Τώρα πια, τα βαμπίρ και τα άλλα απόκοσμα πλάσματα θεωρούνται χαριτωμένα, γοητευτικά, ακόμη και αστεία  κάτι που τα έχει κάνει πολύ πιο οικεία στο κοινό και πολύ περισσότερο στις νεαρές ηλικίες.

Αναρωτήθηκες πόσο επηρεάζουν την υγεία μας οι στιγμές τρόμου που βιώνουμε όταν βλέπουμε πνεύματα, φαντάσματα και δαιμονισμένους, αποκεφαλισμούς κλπ; Δεν επηρεάζουν μονάχα την ψυχική και ψυχολογική μας κατάσταση. Οι εφιάλτες και ο ανήσυχος ύπνος μπορεί να είναι η συνέχεια μιας νύχτας παρακολουθώντας θρίλερ με φίλους. Σύμφωνα με Αμερικανούς και Ολλανδούς ειδικούς και ύστερα από σχετικές έρευνες έγινε φανερό ότι τα θρίλερ, οι ταινίες μαγείας και επιστημονικής φαντασίας έχουν επίδραση και στο σώμα μας. Οι συνέπειες είναι άλλες φορές ορατές κι άλλες εμφανίζονται σε βάθος χρόνου. Μία ισχυρή έκρηξη αδρεναλίνης και άλλων χημικών ουσιών που παράγει ο οργανισμός, όταν φοβόμαστε μπορούν να προκαλέσουν σημαντικές δυσλειτουργίες στην καρδιά και με το πέρασμα των χρόνων μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά τον τρόπο ζωής μας. Επίσης, μια ξαφνική τρομακτική εικόνα μπορεί να απενεργοποιήσει το νευρικό σύστημα για μερικά λεπτά, προκαλώντας προσωρινή απώλεια όρασης και ακοής από την μεγάλη προσήλωση. Το άτομο συγκεντρώνεται απόλυτα σε μια δραστηριότητα και δεν ανταποκρίνεται στα ερεθίσματα γύρω του ή αντιδρά με έντονο τρόπο (π.χ. αν κάποιος περάσει μπροστά από την οθόνη, υπάρχει αντίδραση).

Όμως, πέρα από τις επιπτώσεις των ταινιών αυτών στη σωματική μας υγεία, κίνδυνοι ελλοχεύουν και για την πνευματική μας υγεία. Ο διάβολος, που γνωρίζει πόσο δυνατή είναι η αίσθηση της όρασης, προσπαθεί με διάφορους τρόπους να τραβήξει την προσοχή των ματιών και να αιχμαλωτίσει μέσω αυτών τον άνθρωπο στην αμαρτία.

Όταν βλέπουμε βίαιες σκηνές, εικόνες άσχημες, τροφοδοτούμε την ψυχή μας με το δηλητήριο της αμαρτίας. Γιατί οι εικόνες μένουν αποτυπωμένες στη σκέψη μας και δεν εξαλείφονται εύκολα. Μια εικόνα λένε ότι ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις. Μπορεί ν᾿ αρχίσει μέσα μας την καταστροφή λίγο λίγο. Τηλεόραση, κινηματογραφικές ταινίες, ειδικά εφέ μας πολιορκούν με έναν καταιγισμό προκλητικών εικόνων, που άλλοτε συγκεκαλυμμένα κι άλλοτε απροκάλυπτα προβάλλουν την ανηθικότητα, τη βία και τη διαφθορά και ζητούν να ξυπνήσουν μέσα μας κατώτερες επιθυμίες και βία.

–Έλα να δεις! Τι φοβάσαι; Κακό είναι; Κι αν δεις, τι θα πάθεις; Είναι ωραίο! Θα σου ανοίξει το νου!

Η πρόκληση-πρόσκληση είναι ύπουλη. Ακούγεται αθώα, όμως περικλείει θανάσιμο κίνδυνο. Είναι γνωστό ότι μια σπίθα αρκεί για να ανάψει η φωτιά. Ακόμη κι οι συζητήσεις που θα ακούσουμε για όλα αυτά μπορούν να μας βλάψουν ή να μας φέρουν σε δύσκολη θέση.

Aς μην ξεχνούμε και το πάθημα της Εύας. «Καίεἶδεν ἡ γυνή, ὅτι καλόν τό ξύλον εἰς βρῶσιν καὶ ὅτι ἀρεστὸν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἰδεῖν καὶ ὡραῖόν ἐστι τοῦ κατανοῆσαι, καί λαβοῦσα ἀπό τοῦ καρποῦ αὐτοῦ ἔφαγε» (Γεν. γ΄ 6). Καθώς η Εύα συνομιλούσε με το φίδι, καρφώθηκε το βλέμμα της στο δένδρο. Σκοτίστηκε ο νους της κι αιχμαλωτίστηκε η θέλησή της. Της φάνηκε καλό να δοκιμάσει. Να γευθεί τον απαγορευμένο καρπό, που φάνταζε όλο και πιο ωραίος και ευχάριστος στα μάτια της. Αφού λοιπόν με το αχόρταγο κοίταγμα των ματιών δέθηκε η καρδιά και η επιθυμία της, χωρίς δισταγμό πια και χωρίς την παραμικρή δυσκολία, άπλωσε το χέρι της, πήρε τον καρπό μόνη της, έφαγε από αυτόν και έδωσε και στον άνδρα της… Παρακοή στην εντολή του Θεού! Τραγική πτώση! Και βασικός ένοχος η αμαρτωλή περιέργεια, η οποία ήταν αποτέλεσμα της «επιθυμίας των οφθαλμών», όπως την ονόμασε αργότερα ο ευαγγελιστής Ιωάννης (Α΄ Ἰω. β΄ 16).

Να το πιστέψουμε και να το φοβηθούμε… Οι αναρίθμητες προκλητικές εικόνες που προβάλλονται γύρω μας εισχωρούν σαν τους κλέφτες από τα παράθυρα στο «σπίτι» της ψυχής μας και το λεηλατούν. Αναστατώνουν το εσωτερικό μας, θολώνουν το νου, φιμώνουν τη συνείδηση και μας παρασύρουν στην αμαρτία. Κι αν δεν προσέξουμε, σιγά-σιγά αμβλύνονται τα πνευματικά μας αισθητήρια και συνηθίζουμε το κακό. Και τότε, υποφέρει η ψυχή, σκοτεινιάζει το πρόσωπο, αλλάζει και η εξωτερική όψη του ανθρώπου. Η μεγαλύτερη παγίδα είναι ότι πιστεύουμε πως με το να δούμε μία φορά δεν θα πάθουμε τίποτα… ότι αυτό που ακούμε ή  αυτό που βλέπουμε είναι προϊόν φαντασίας κι όχι πραγματικό… Κι αυτήν την παγίδα πρέπει να την ξεπεράσουμε χωρίς να έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και να έχουμε την αυτοκυριαρχία να μην το βλέπουμε. Αλλά ακόμη κι όταν αντιληφθούμε ότι παρά την προσοχή μας και την προσευχή μας, είδαμε κάτι που λέρωσε την ψυχή μας, να μην απελπιστούμε! Υπάρχει μετάνοια και εξομολόγηση ώστε να κάνουμε νέα αρχή στον αγώνα μας!