Ερώτηση:

Υπάρχουν τεκμήρια για την Ανάσταση του Χριστού; Μήπως ήταν νεκροφάνεια; Μήπως οι μαθητές Του είπαν ψέματα; Τι έγινε τελικά;

Η απάντηση της ιστοσελίδας μας: 

Ο αναστημένος Κύριος επί σαράντα ημέρες μετά την Ανάστασή Του εμφανιζόταν στους μαθητές Του. Αυτές οι ίδιες οι εμφανίσεις του αναστημένου Χριστού αποτελούσαν την πρώτη οπτική και ακουστική απόδειξη ότι αυτός που έβλεπαν οι μαθητές δεν ήταν φάντασμα αλλά ο ίδιος ο Κύριος. Έβλεπαν οι μαθητές τον αναστημένο Κύριο υγιέστατο, γεμάτο σφρίγος, να ακτινοβολεί ζωή.

Ο Κύριος τους χάρισε επιπλέον και: (1) την απόδειξη της αφής. Για παράδειγμα, όταν οι μαθήτριες «Τον πλησίασαν, με ευλάβεια πολλή έπιασαν τα πόδια Του και Τον προσκύνησαν» (Ματθ. κη΄ 9). (2) το πειστήριο της τροφής. «Επειδή αυτοί απιστούσαν ακόμη και νόμιζαν ότι έβλεπαν όνειρο, τους είπε ο Κύριος: Έχετε εδώ τίποτε φαγώσιμο για να φάω και για να πεισθείτε έτσι ακόμη περισσότερο ότι δεν είμαι πνεύμα; Κι αυτοί Τού έδωσαν ένα κομμάτι από ψάρι και λίγη κηρήθρα. Και αφού τα πήρε ο Κύριος, έφαγε μπροστά τους» (Λουκ. κδ΄ 41-43). Βέβαια ο Κύριος έφαγε μόνο και μόνο για να δείξει ότι είχε πραγματικό σώμα και ότι δεν ήταν φάντασμα. Οι απόστολοι λοιπόν πείσθηκαν πλήρως για την αλήθεια της Αναστάσεως. Γι’ αυτό ήταν πλέον έτοιμοι να μαρτυρήσουν για την Ανάσταση με το λόγο και τη ζωή τους. Κι αυτό έκαναν. Οι πρώην τρομοκρατημένοι φτωχοί ψαράδες, έρχονται τώρα με τη βεβαιότητα της Αναστάσεως όχι μονάχα να τη διακηρύξουν μπροστά στους δυνατούς της Γής, που ήταν έτοιμοι να τους συντρίψουν, αλλά και να δώσουν μετά από διωγμούς και βασανιστήρια άφοβα τη ζωή τους. Κι αυτό ακριβώς αποτελεί μία επιπλέον συγκλονιστική απόδειξη της Αναστάσεως.

Μήπως όμως μας εξαπάτησαν οι μαθητές; Μήπως έκλεψαν το σώμα του Χριστού ενώ κοιμούνταν οι φύλακες του τάφου και διέδωσαν ότι αναστήθηκε;

Η κατηγορία αυτή (ήδη διατυπωμένη από τους Ιουδαίους και τους στρατιώτες αμέσως μετά την Ανάσταση) είναι πέρα γιά πέρα ασύστατη για τους εξής λόγους:

α. Αφού οι στρατιώτες κοιμούνταν, πώς είδαν την κλοπή; Καί πώς μπορούν νά είναι αξιόπιστοι μάρτυρες, αφού ούτε είδαν, ούτε άκουσαν, ούτε μπόρεσαν ενώ κοιμούνταν νά αντιληφθούν κάτι;

β. Η κλοπή ήταν πολύ δύσκολη. Ακόμη κι αν οι μαθητές ήθελαν να κλέψουν το σώμα του Κυρίου, ήταν αδύνατο να το τολμήσουν στις μέρες του Πάσχα, κατά τις οποίες όλη η πόλη της Ιερουσαλήμ και τα περίχωρά της ήταν πλημμυρισμένα από αμέτρητα πλήθη προσκυνητών που ξεπερνούσαν τα δύο εκατομμύρια. Και επίσης, η κλοπή περιελάμβανε το να ξεγελάσουν τους φύλακες του τάφου και να σύρουν τον μεγάλο λίθο που έφραζε την είσοδό του.

γ. Εάν υπήρχε κλοπή, έπρεπε οι μαθητές τού Κυρίου να δικαστούν επειδή διέρρηξαν τον τάφο και έκλεψαν το σώμα του Χριστού· αλλά έπρεπε να δικασθούν και οι στρατιώτες που φρουρούσαν τον τάφο, για παραμέληση καθήκοντος. Καί μάλιστα οι ρωμαϊκοί νόμοι τιμωρούσαν πολύ αυστηρά τους φύλακες που παραμελούσαν το καθήκον τους. Αυτό όμως δεν έγινε ποτέ! Αν μάλιστα οι Ιουδαίοι πίστευαν ότι το σώμα του Χριστού κλάπηκε, τότε θα έκαναν το καθετί για να το βρούν, να το παρουσιάσουν και να διαψεύσουν δημοσίως τους μαθητές. Αλλά κι αυτό δεν έγινε ποτέ. Αντίθετα οι μαθητές κατόπιν κήρυτταν καθημερινά και δημόσια την Ανάσταση του Χριστού και κατήγγελλαν τους Ιουδαίους ως φονιάδες ενός Αναστημένου. Γιατί λοιπόν οι Ιουδαίοι δεν ξεσηκώθηκαν εναντίον τους και δεν τους δίκασαν για απάτη;

δ. Δεν είχαν να κερδίσουν τίποτε οι μαθητές κηρύττοντας ένα παραμύθι. Ελάχιστοι άνθρωποι φοβισμένοι δεν μπόρεσαν να σταθούν δίπλα στο σταυρό του Κυρίου τη Μεγ. Παρασκευή, και τώρα θα τολμούσαν να διαδίδουν ένα τέτοιο ψέμα με κίνδυνο της ζωής τους; Για να κερδίσουν τι;

ε. Πώς οι φοβισμένοι έγιναν ατρόμητοι και πώς έδειξαν μέχρι θανάτου αυταπάρνηση; Για ένα ψέμα που τους οδήγησε όλους (εκτός από τον Ιωάννη, που «απλά» βασανίστηκε και εξορίστηκε) στα βασανιστήρια και στον θάνατο; Εάν οι μαθητές είχαν διαπράξει κλοπή, τότε πώς εξηγείται η αλλαγή της ψυχολογίας τους; Πώς αυτοί οι τρομοκρατημένοι και κλειδαμπαρωμένοι έγιναν ξαφνικά ατρόμητοι; Πώς έγιναν ενθουσιώδεις κήρυκες της πίστης και άντεξαν τόση πολεμική και απειλές; Πώς αψήφησαν το θάνατο και ήταν έτοιμοι όλοι να πεθάνουν για Εκείνον που είχαν αρνηθεί όσο ζούσε; Δεν βρέθηκε ούτε ένας από αυτούς να αποκαλύψει το ψέμα;

β0Μήπως, τότε, απατήθηκαν οι απόστολοι;

Μερικοί εχθροί της Ανάστασης υποστήριξαν ότι οι απόστολοι έπεσαν θύματα απάτης. Ότι ο Χριστός δεν πέθανε πάνω στο σταυρό, αλλά λιποθύμησε κι έπεσε σε βαθύ λήθαργο και περιήλθε σε νεκροφάνεια. Μέσα στον τάφο συνήλθε από τα αρώματα και τη δροσιά, ανέκτησε δυνάμεις και την τρίτη ημέρα εμφανίστηκε στους μαθητές και τους εξαπάτησε λέγοντάς τους ότι αναστήθηκε.

Αλλά και αυτή η κατηγορία της νεκροφάνειας δεν μπορεί να σταθεί επιστημονικά και λογικά.

α. Ο θάνατος του Ιησού Χριστού είχε βεβαιωθεί με πολλούς τρόπους. Οι στρατιώτες που Τον εκτέλεσαν ήταν έμπειροι σε θανατικές εκτελέσεις και έλεγχαν με μεγάλη προσοχή και βεβαίωναν με μεθόδους αξιόπιστες το θάνατο των καταδίκων τους. Αλλά και μόνο το χτύπημα με τη λόγχη στην πλευρά του Κυρίου, ήταν ικανό να επιφέρει το θάνατο. Διότι το τρύπημα αυτό αποτελούσε τη χαριστική βολή που επέβαλλε ο νόμος για να επιταχυνθεί και να επιβεβαιωθεί ο θάνατος.

Αλλά εκτός από τους στρατιώτες και τον εκατόνταρχο που έδωσε τη βεβαίωση του θανάτου στον Πιλάτο, και αυτοι που παρέλαβαν το σώμα του Κυρίου για να το θάψουν, και οι αρχιερείς που ζήτησαν κουστωδία για να φρουρούν τον τάφο, όλοι αυτοί ήταν βέβαιοι για τον θάνατο. Ειδικά οι Ιουδαίοι είχαν κάθε λόγο να εξακριβώσουν αν πραγματικά πέθανε ο μεγάλος τους εχθρός.

β. Με τα μύρα και τα οθόνια ο Χριστός θα πέθαινε από ασφυξία. Πριν το σώμα του Χριστού τοποθετηθεί στον τάφο, αλείφθηκε με 100 ρωμαϊκές λίτρες περίπου, δηλαδή με περισσότερα από 32 κιλά, μύρων σμύρνας και αλόης, και στη συνέχεια τυλίχθηκε με οθόνια (=νεκρικούς επιδέσμους) από το κεφάλι μέχρι και τα πόδια. Με όλα αυτά, ακόμα κι αν ζούσε ακόμη, θα πάθαινε σίγουρα ασφυξία.

γ. Ακόμη κι αν κατέβαζαν τον Κύριο ζωντανό από το σταυρό, ήταν αδύνατο να ζήσει. Ο Κύριος ήταν ταλαιπωρημένος και άυπνος από την προηγούμενη νύχτα, είχε δοκιμάσει όλη εκείνη τη φοβερή αγωνία στη Γεθσημανή που συγκλόνισε τον οργανισμό Του, ώστε ο ιδρώτας Του να τρέχει μαζί με κομμάτια πηγμένου αίματος. Είχε δεχθεί τη μαστίγωση, τη φρικτή φραγγέλλωση, την καθήλωση επάνω στο σταυρό. Εκεί στο σταυρό επί τρείς ώρες οι αναπνευστικές Του κινήσεις ήταν εξαιρετικά δύσκολες, το αίμα Του συγκεντρωνόταν με πίεση στό κεφάλι Του, οι φλέβες Του πρήζονταν. Το πρόσωπό Του είχε παραμορφωθεί, ο θώρακάς Του είχε διαταθεί σε αφάνταστο βαθμό, ο ιδρώτας Του ήταν ασταμάτητος, η αφυδάτωση μεγάλη. Είχε τρυπημένα τα χέρια Του και τα πόδια Του. Υπέφερε από παράλυση, υπεραιμία, ασφυξία, υψηλό πυρετό και εξάντληση.

Ακόμη λοιπόν κι αν ο Κύριος δεν είχε πεθάνει, πώς θα μπορούσε μετά από τρεις μέρες τελείως νηστικός και εγκαταλελειμμένος μέσα στον τάφο, να συνέλθει μόνος Του και να διαφύγει το θάνατο; Πώς μπόρεσε να βγάλει μόνος Του τα οθόνια τα οποία είχαν κολλήσει τελείως πάνω στο σώμα Του; Πού βρήκε ρούχα να φορέσει; Πώς είχε τη δύναμη να κυλήσει μόνος Του τον πελώριο λίθο που έφραζε τον τάφο και να βαδίσει μέχρι την Ιερουσαλήμ στο σπίτι όπου έμεναν οι μαθητές;

δ. Ο Χριστός εμφανίζεται στους μαθητές με εκπληκτική ταχύτητα. Πώς από την πρώτη ημέρα έκανε τόσες πορείες και παρουσιαζόταν στους μαθητές με τόση ζωτικότητα και σφριγηλότητα; Ακόμη και ο πιο υγιής άνθρωπος δεν θα μπορούσε να έχει τέτοια ευκινησία. Την ημέρα της Αναστάσεως ο Κύριος περπατούσε με άνεση επί δύο ώρες μαζί με δύο μαθητές προς τους Εμμαούς. Κι όταν μέσα στο σπίτι τους έγινε άφαντος και οι δύο συνοδοιπόροι Του έτρεξαν πίσω στα Ιεροσόλυμα, μαθαίνουν εκεί ότι ο Κύριος είχε ήδη εμφανισθεί στον Πέτρο· και αμέσως Τον βλέπουν και πάλι. Πώς λοιπόν βρήκε την αντοχή ο Κύριος, που είχε περάσει όλο αυτό το μαρτύριο και είχε τρυπημένα τα πόδια Του, να βαδίσει επί δύο ώρες μέχρι τους Εμμαούς, να επιστρέψει αμέσως στην Ιερουσαλήμ και να εμφανίζεται στους μαθητές Του γεμάτος ζωή;

Εάν ο Κύριος είχε ανανήψει από νεκροφάνεια, θα σερνόταν στο έδαφος, θα πάλευε μεταξύ ζωής και θανάτου. Δεν θα μπορούσε να περπατήσει για καιρό, θα υπέφερε από τις πληγές και το μαρτύριο, θα είχε ανάγκη περιθάλψεως για να μπορέσει νά ζήσει. Και ένα τέτοιο θέαμα θα προκαλούσε τον οίκτο των μαθητών Του και όχι τον ενθουσιασμό τους. Οι μαθητές όμως Τον βλέπουν ολοζώντανο, γεμάτο δύναμη, θριαμβευτή. Και το ομολογούν θριαμβευτικά παντού.

Το γεγονός της Αναστάσεως, τέλος, επιβεβαιώνεται από τα 11 εκατομμύρια μαρτύρων των τριών πρώτων αιώνων και όλων εκείνων των εκατομμυρίων που ακολούθησαν στη συνέχεια, οι οποίοι έχυσαν το αίμα τους γι’ αυτόν τον αναστημένο Κύριο. Όλοι αυτοί υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια, διότι αγάπησαν μοναδικά τον αναστημένο Κύριο και θυσίασαν γι’ Αυτόν τη ζωή τους με την ελπίδα και της δικής τους αναστάσεως. Αυτο το αίμα των μαρτύρων είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της Αναστάσεως του Χριστού.

Για περισσότερες λεπτομέρειες, διάβασε το βιβλίο “Σε ποιον Θεό να πιστέψω” του Μάριου Δομουχτσή, εκδόσεις “Ο Σωτήρ”.