Ερώτηση που λάβαμε:

Όταν δεν αισθανόμαστε να μας γεμίζει η Χριστιανική ζωή και δεν ικανοποιούμαστε με το ότι σκοπός της ζωής μας είναι να αγιάσουμε, τι κάνουμε; Αυτό σημαίνει ότι δεν αγωνιζόμαστε σωστά ή ότι δεν έχουμε καταλάβει τι θα πει Χριστιανική ζωή;

Η απάντηση της ιστοσελίδας μας:

Αρχικά για να απαντήσουμε την ερώτηση αυτή χρειάζεται να δώσουμε συνοπτικά δυο ορισμούς: Τι είναι χριστιανική ζωή και τί σημαίνει να αγιάσουμε.

Η χριστιανική ζωή είναι ένας τρόπος ζωής, μια προετοιμασία για τη μέλλουσα και αιώνια ζωή. Το χαρακτηριστικό γνώρισμα της χριστιανικής ζωής είναι ότι το κέντρο της είναι ο Χριστός και ό,τι κάνουμε πρέπει να έχει ως σημείο αναφοράς Εκείνον. Έτσι προετοιμαζόμαστε για να επιτύχουμε το σκοπό της ζωής αυτής που είναι να γίνουμε Άγιοι, δηλαδή να μετέχουμε και να είμαστε σε κοινωνία με τον Άγιο Θεό. Η αγιότητα δεν είναι κάτι αυθαίρετο ή κάτι που αφορά λίγους ή μοναχούς και ασκητές. Είναι εντολή του Χριστού προς όλους! «ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιός εἰμι» (Λευϊτ. 20,7,26 & Α΄ Πέτρ. 1,16), «ἅγιοι ἐν πάσῃ ἀναστροφῇ γενήθητε»( Α΄ Πέτρ. 1,15) ,«Τοῦτο γάρ ἐστι θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὁ ἁγιασμὸς ὑμῶν» (Α΄ Θεσσαλονικείς δ΄,3).

Όσο ο άνθρωπος αγωνίζεται να ζει και να εφαρμόζει το θέλημα του Θεού, τόσο νοιώθει ειρήνη και πληρότητα μέσα του. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι στη χριστιανική ζωή δεν υπάρχουν δυσκολίες και δοκιμασίες,«στενὴ ἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν» (Ματθ. 7,14). Ωστόσο ο Χριστός που είναι πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, γεμίζει τις καρδιές όσων αγωνίζονται στο δρόμο του και ξεπερνούν όσες δυσκολίες και αν έρθουν. Τρανό παράδειγμα οι Άγιοι της εκκλησίας μας. Πέρασαν τόσες δυσκολίες, εξορίες, βασανιστήρια, μαρτύρια, και παρόλα αυτά τίποτα δεν τους έκανε να εγκαταλείψουν την χριστιανική ζωή και το σκοπό της, μιας και είχαν το Χριστό μέσα τους που τους γέμιζε πλήρως.

Ωστόσο υπάρχει και η περίπτωση να αγωνίζεται κανείς, αλλά να μη νοιώθει την πληρότητα αυτή. Αυτό μπορεί να οφείλεται είτε στο ότι αγνοούμε τον σκοπό της πνευματικής ζωής, είτε σε πνευματική χαλάρωση ή σε λογισμούς του πονηρού προκειμένου να αποθαρρύνει τον άνθρωπο και να τον οδηγεί σε απαισιοδοξία και ματαιότητα για να σταματήσει να αγωνίζεται. Σε κάθε περίπτωση όμως, αυτό είναι καλό να το συζητήσουμε με τον πνευματικό μας και να ακολουθήσουμε τις συμβουλές του.

Την απάντηση στο ερώτημα τί να κάνουμε όταν δεν αισθανόμαστε αυτή την πληρότητα μέσα στην καρδιά μας, μάς τη δίνει ένας σύγχρονος Άγιος, ο όσιος Αμφιλόχιος Μακρής: «Ο άνθρωπος που δεν έχει Χριστό τα βλέπει όλα δύσκολα και σκοτεινά. Όταν η καρδιά μας δεν έχει το Χριστό, τότε θα βάλουμε μέσα ή χρήματα ή κτήματα ή ανθρώπους. Σας παρακαλώ να εφαρμόσετε αυτή την εντολή. Όσο μπορείτε να καλλιεργήσετε την αγάπη προς το πρόσωπο του Χριστού. Σε τέτοιο σημείο που όταν θα προφέρετε τ’ όνομά Του να τρέχουν δάκρυα από τα μάτια σας. Η καρδιά σας πρέπει να καίγεται πραγματικά. Τότε Αυτός θα είναι ο δάσκαλός σας. Αυτός θα είναι ο οδηγός σας, ο αδελφός σας, ο πατέρας και ο Γέροντάς σας»