Μια ακόμα εορτή των Χαρούμενων Αγωνιστών και της Χριστιανικής Φοιτητικής Δράσης πραγματοποιήθηκε στις 25/3/2019. Η φετινή γιορτή ήταν αφιερωμένη σε κάποια γεγονότα της ζωής ενός αγνού αγωνιστή, του Νικηταρά. Η γιορτή ξεκίνησε με το τροπάριο του Ευαγγελισμού και στη συνέχεια υπήρχε μια μικρή εισαγωγή.
Το θεατρικό ξεκίνησε με την σκηνή «Η μεγάλη απόφαση» στην οποία ο μικρός Νικήτας επιζητεί την κλέφτικη ζωή και ο πατέρας του εγκρίνει την επιθυμία του και τον παίρνει κοντά του. Ακολούθησε το πρώτο τραγούδι της χορωδίας «Και μια φορά η λεβεντιά».
Η δεύτερη σκηνή του θεατρικού («Αίμα μαρτυρικό ποτίζει το δέντρο της λευτεριάς») δραματοποίησε τον θάνατο του πατέρα του Νικηταρά, του αδερφού του του Αναγνώστη και του Αγίου Ιωάννη του Τουρκολέκα, του άλλου αδερφού του. Η σκηνή ολοκληρώθηκε με το τροπάριο του Αγίου από τη χορωδία.
Στην τρίτη σκηνή ο ήρωας μυείται στη Φιλική Εταιρία και αναλαμβάνει την πρώτη αποστολή. «Στα τρίκορφα μές στην κορφή» ήταν το επόμενο τραγούδι που τραγούδησε η χορωδία και μετά ακολούθησε η 4η σκηνή, «Η συμφιλίωση». Στην σκηνή αυτή ο Νικηταράς συνέβαλλε στην συμφιλίωση του Αναγνωσταρά με τον Παπαφλέσσα, μια άλλη πράξη που δείχνει την αγνότητα του ήρωα.
Στην επόμενη (5η) σκηνή ο Νικηταράς μαζί με τον αδερφό του μένουν στα Δολιανά, για να πολεμήσουν, και με αυτήν τη μάχη, ο Νικηταράς παίρνει το προσωνύμιο «τουρκοφάγος». Η σκηνή ολοκληρώνεται με άλλο ένα συγκινητικό περιστατικό της ζωής του αγωνιστή που δείχνει την αγνότητά του: ένας λαβωμένος Τούρκος ζητά βοήθεια από τον Νικηταρά και αυτός προσπαθεί να του σώσει τη ζωή. Η χορωδία συνέχισε με το τραγούδι «Περήφανοι όλοι».
Η 6η σκηνή παρουσίασε τη συνάντηση του Καραϊσκάκη και του Νικηταρά, και τους δύο σε άσχημη κατάσταση υγείας, κατά την οποία ο Καραϊσκάκης προσπαθεί ανεπιτυχώς να πείσει τον κουμπάρο του να αποσυρθεί από την μάχη. Το επόμενο τραγούδι της χορωδίας ήταν το «Μητέρα μεγαλόψυχη» και μετά ακολούθησε η 7η σκηνή στην οποία ο Νικηταράς ήταν ηλικιωμένος στη φυλακή, θυμάται τους ανθρώπους που του είχαν πει να γίνει κλέφτης ή να μείνει στο χωριό του, στον Τουρκολέκα.
Το θεατρικό ολοκληρώνεται με την αναγνώριση του κράτους προς τον Νικηταρά και αύξηση της μικρής του σύνταξης, παρ’ όλο που μπήκε δύο φορές στην φυλακή. Ακολούθησε ο επίλογος και τέσσερις δημοτικοί χοροί: Βλάχικος στα τρία από την Δυτική Μακεδονία, ο Μακελλάρικος πάλι από την Δυτική Μακεδονία, Κλέφτες οι πολλοί από την Ήπειρο και Ζωναράδικος-Τσέστος από την Θράκη. Τέλος, ψάλλαμε όλοι μαζί τον εθνικό ύμνο και τραγουδήσαμε το… το «Μακεδονία Ξακουστή».
Π. Χ.
