Ερώτηση που λάβαμε: 

Πως μπορώ να προσκαλέσω ένα παιδί στο κατηχητικό που πιστεύει σε άλλο θεό;

Η απάντηση της ιστοσελίδας μας:

Πολλοί από εμάς έχουμε φίλους που δεν έχουν γνωρίσει ακόμα το Χριστό. Λαχταράμε να τους πούμε για το Χριστό, την Εκκλησία, το κατηχητικό αλλά ερχόμαστε πολλές φορές αντιμέτωποι με την αδιαφορία ακόμα και με τα γέλια. Και αν αυτός στον οποίο μιλάμε πιστεύει σε άλλο Θεό  τότε είναι μάλλον πιο δύσκολα τα πράγματα…

Αρχικά μπορούμε να περιγράψουμε στο φίλο μας τί κάνουμε στο κατηχητικό. Να του πούμε για τα παιχνίδια, για την ώρα της ομάδας και για το πώς περνάμε εμείς. Να του μεταδώσουμε δηλαδή τον ενθουσιασμό μας.

Αυτό όμως που θέλει προσοχή είναι να μην τον πιέσουμε! Να μην ξεχνάμε ότι είναι ελεύθερος να επιλέξει εάν θα έρθει ή όχι. Και πάνω σε αυτό μπορούμε να παραδειγματιστούμε από την ευαγγελική περικοπή της Α’ Κυριακής των νηστειών (Ιωάν. α’ 44-52). Σ’ αυτήν την περικοπή πρωταγωνιστικό ρόλο έχουν δύο φίλοι (μετέπειτα μαθητές του Χριστού), ο Φίλιππος και ο Ναθαναήλ. Μόλις ο Φίλιππος γνώρισε το Χριστό και κατάλαβε ότι αυτός είναι ο Μεσσίας έτρεξε να το πει στον φίλο του το Ναθαναήλ. Εκείνοςόμως τον αμφισβήτησε, παραξενεύτηκε, νόμιζε ότι αυτό που του έλεγε ήταν τρελό. Και τότε ο Φίλιππος δεν προσπάθησε να τον πείσει με επιχειρήματα, με σοφά λόγια ούτε του έκανε επίθεση επειδή τον αμφισβήτησε. Όχι, τίποτα από αυτά! Αλλά με ήρεμο και απλό τρόπο του είπε μια φράση: «ἔρχουκαὶἴδε», δηλαδή «Έλα και θα δεις».

Έλα μόνος σου από κοντά να Τον γνωρίσεις. Άσε το τι λέγουν όλοι οι άλλοι. Έλα να Τον γνωρίσεις, να Τον ακούσεις, να Τον ζήσεις. Και τότε αποφασίζεις εάν θέλεις να ξαναέρθεις ή όχι.

Και σε αυτήν την τόσο μικρή φράση κρύβονται δύο βαθιές έννοιες της πίστης μας. Η μία από αυτές είναι η εμπιστοσύνη στο Θεό καθώς ήξερε ότι δεν χρειάζονταν πολλά λόγια, αρκούσε μια μόνο εμπειρία του φίλου του μαζί με τον Χριστό και αυτό θα τον γοήτευε. Αρκεί να είχε ειλικρινή, αγαθή και άδολη καρδιά.

Και η άλλη είναι η ελευθερία. Σεβάστηκε την ελευθερία του. Τον προσκάλεσε να έρθει. Δεν τον πήρε με το ζόρι, δεν του είπε ψέματα. Και αυτή η ελευθερία έκανε τον Ναθαναήλ να νοιώσει ασφάλεια όταν πήγαινεπρος στο Χριστό.

Ωστόσο χρειάζεται και κάτι ακόμα να κάνουμε ανεξάρτητα από το αν θα έρθει ή όχι ο φίλος μας. Να φροντίζουμε η ζωή μας να συμβαδίζει με την πίστη μας.

Για παράδειγμα  όταν δεν μιλάμε άσχημα, δεν εκνευριζόμαστε, αλλά και όταν τα κάνουμε αυτά ξέρουμε να ζητάμε συγχώρεση από αυτούς που πληγώσαμε και να εξομολογούμαστε, τότε οι γύρω μας, οι φίλοι μας, βλέπουν πως ζει και αγωνίζεται ένας χριστιανός νέος και εμπνέονται από το παράδειγμά μας. Αλλιώς, αν η πίστη μας δεν συμβαδίζει με τη ζωή μας τότε δεν είναι αληθινή και δεν μπορούμε να μεταδώσουμε τη χαρά που φέρνει ο Χριστός στη ζωή μας. Και μην ξεχνάμε να προσευχόμαστε για τους φίλους μας και να ευχαριστούμε τον Θεό που μας γνώρισε τον εαυτό Του.

Επομένως, σαν άλλος Φίλιππος να πούμε και εμείς «Έλα και θα δεις»!