Από ερώτηση που λάβαμε:

Γιατί προσκυνάμε τα λείψανα των άφθαρτων Αγίων; Δεν είναι αποκρουστικό;

Η απάντηση της ιστοσελίδας μας:

Στην Ορθόδοξη Εκκλησία η τιμή προς τους αγίους, οι οποίοι με τους θεοφιλείς αγώνες τους και τη χάρη του Θεού, πέτυχαν να γίνουν «θεοί κατά χάριν», δεν αναφέρεται μόνο στις όσιες ψυχές τους, αλλά και στα άγια σώματά τους, τα οποία εξαγιάστηκαν. Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός λέει ότι η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος με σωματική μορφή («ωσεί περιστερά», Λουκά δ΄ 22), όταν βαπτιζόταν ο Κύριος, δείχνει την έναρξη του δικού μας βαπτίσματος και τιμά το σώμα, επειδή και αυτός καθίσταται Θεός με τη θέωσή του. Ώστε και τα ιερά λείψανα των αγίων έχουν την χάρη του Παναγίου Πνεύματος. Διότι οι άγιοι, οι οποίοι όταν ζούσαν ήταν γεμάτοι από Άγιο Πνεύμα, διατήρησαν αυτό και μετά θάνατον «χάριτι καί ἐνεργείᾳ».

Η χάρη αυτή συνεχίζει να υπάρχει σε αυτούς, («ἀνεκφοιτήτως», δηλαδή μονίμως, χωρίς να τους εγκαταλείπει και να φεύγει, συνεχίζει να υπάρχει και στις ψυχές και στα σώματά τους στους τάφους (Αγ. Ιω. Δαμασκηνός, Λόγος απολογητικός προς τους διαβάλλοντας της αγίας εικόνας). Γι’ αυτό ακριβώς τα άγια λείψανα ευωδιάζουν ή άλλοτε μυροβλύζουν. Άλλωστε το σώμα μας ως «θεόπλαστον» απολαμβάνει ιδιαίτερη τιμή από το Θεό και αποτελεί «ναόν τοῦ ἐν ἡμῖν Ἁγίου Πνεύματος» (Α΄ Κορ. Στ΄ 19) εξαγιάζεται με τον προσωπικό μας αγώνα και με τη χάρη του Παρακλήτου, τελικά δεν θα δοξασθεί και να θεωθεί.

Γι’ αυτούς τους λόγους η Εκκλησία φρόντιζε και φροντίζει να συγκεντρώνει και να περιβάλλει με σεβασμό τα σώματα των Αγίων, όπως και κάποια προσωπικά τους αντικείμενα τα οποία και αυτά έχουν εξαγιαστεί.

Όταν ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος ρίχτηκε στα θηρία, είχαν απομείνει μόνο κάποια άγια λείψανά του. Αυτά λοιπόν μαζεύτηκαν από τους Χριστιανούς, και ετάφησαν  στην Αντιόχεια και κατατέθηκαν σε λινό ύφασμα ως «θησαυρός ατίμητος».

Επίσης, οι αρχαίοι Χριστιανοί, όπως μας πληροφορεί ο Αγ. Αμβρόσιος, μαζεύουν με πολύ σεβασμό μαζί με το αίμα και τα καρφιά και τα τιμωρητικά όργανα, τα οποία χρησιμοποιούνταν οι δήμιοι.

Γράφει ο ιερός Χρυσόστομος πως όχι μόνο τα άγια λείψανα, αλλά και αυτές ακόμη οι λειψανοθήκες των αγίων είναι γεμάτες από πνευματική χάρη. Και όποιος αγγίζει με πίστη τη θήκη που περιέχει άγια λείψανα, παίρνει από εκεί πολλή δύναμη. Αυτό βεβαιώνουν και πολλοί μεγάλοι πατέρες της Εκκλησίας, όπως ο άγιος Αμβρόσιος, ο ιερός Αυγουστίνος, ο Μέγας Βασίλειος, ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος.

Αναφορικά τώρα με τους άφθαρτους και αναλλοίωτους αγίους συγκεκριμένα, αυτοί δεν είναι οι άλιωτοι των νεκροταφείων.

Δεν μυρίζουν. Δεν είναι τυμπανιαίοι. Ούτε αποκρουστικοί. Είναι στεγνοί και αποστεωμένοι.

Μυροβλύζουν, ευωδιάζουν, θαυματουργούν. Είναι Τίμια Λείψανα.

Με την παρουσία τους αυτή είναι γνωστοί μέσα στην ιστορία της Εκκλησία μας εδώ και αιώνες. Η απόλυτη πλειοψηφία των Ορθοδόξων ανέκαθεν περιέβαλε τα άφθαρτα λείψανα των αγίων μετά πλείστης τιμής και ευλαβείας.

Δεν είναι βέβαια όλοι οι άγιοι σ’ αυτή τη μορφή. Το αντίθετο: ελάχιστοι άγιοι έχουν διασωθεί έτσι (π.χ. άγιος Ιωάννης ο Ρώσος, άγιος Λουκάς Στειρίου, άγιος Αλέξανδρος Σβιρ). Εμφανίστηκαν έτσι από Θεού μετά από χρόνια και κάτω από θαυμαστές συνθήκες και αποκαλύψεις. Η αφθαρσία τους είναι χάρισμα Θεού και υπέρβαση των νόμων της φύσεως. Μπορεί κάποτε με απόφαση του Θεού να αποσυντεθούν, όπως συνέβη και με τον άγιο Νεκτάριο.

Πώς μπορεί όμως κάποιος να χαρακτηρίσει αποκρουστικό το πανθαύμαστο ολόσωμο λείψανο του αγίου Ιωάννου του Ρώσου στην Εύβοια, το οποίο επιτελεί καθημερινά πάμπολλα θαύματα; Ή τα ολόσωμα άφθαρτα λείψανα των αγίων μας στα Ιόνια νησιά: Αγίων Σπυρίδωνος, Διονυσίου και Γερασίμου;

Για τους πιστούς και θεραπευμένους είναι προσφιλέστατα και αξιαγάπητα.

Η φανέρωση τελευταία του αφθάρτου σκηνώματος του π. Βησσαρίωνα στην Ι.Μ. Αγάθωνος Φθιώτιδος απέδειξε για άλλη μια φορά την ανάγκη και στην εποχή μας ενός «σημείου του ουρανού», όπως χαρακτήρισε η Ιερά Σύνοδος το γεγονός.