Ερώτηση που λάβαμε:
Μπορεί ένας μαθητής/τρια να ερωτευτεί; Και αν ναι ποιά στάση πρέπει να κρατάει ως χριστιανός;
Η απάντηση της ιστοσελίδας μας:
Το ερώτημά σου αγγίζει ένα από τα πιο φλέγοντα ζητήματα που απασχολούν τους εφήβους. Κι είναι αξιέπαινοι όλοι όσοι κατέθεσαν στη στήλη αυτή με σοβαρότητα και υπευθυνότητα αξιόλογες απόψεις πάνω στο θέμα αυτό.
Προσοχή στις απομιμήσεις
Ρωτάς αν μπορεί ένας μαθητής να ερωτευθεί. Πρώτα απ’ όλα, όμως, πρέπει να διευκρινήσουμε τι εννοούμε με αυτό. Διότι μιλάει κι ο κόσμος πληθωρικά για αγάπες και έρωτες: στα τραγούδια, στις ταινίες, στις κοσμικές στήλες εφημερίδων και περιοδικών… Αξίζει κανείς όμως να αγαπήσει με τον τρόπο που προτείνει ο κόσμος;… Τι νόημα έχει η «θερμή και παντοτινή αγάπη» —«Love for ever»— όταν μεταβάλλεται τόσο σύντομα σε ψυχρότητα, κακία, ζήλεια, μίσος, εκδικητικότητα;… Τι σχέση μπορεί να έχουν με την ειλικρινή αγάπη τα επιπόλαια φλερτ και οι ρηχές συναισθηματικές εκδηλώσεις που γίνονται περιστασιακά σαν παιχνίδι για ευχαρίστηση λίγης ώρας; Δεν είναι απαράδεκτη επιπολαιότητα να παίζεις με τα αισθήματα του άλλου;… Οι εφήμερες ερωτικές σχέσεις που στρέφονται διαρκώς γύρω από την σαρκική απόλαυση και ηδονή έχουν κίνητρο την αγάπη η ένα καλά καμουφλαρισμένο εγωισμό; Τι ωφελούν οι πρόσκαιρες γνωριμίες που αργά η γρήγορα διαλύονται και αφήνουν πληγές;… Τελικά τι μένει από τις σχέσεις αυτές; Πίκρα και απογοήτευση. Γιατί λοιπόν να βάλει κανείς τον εαυτό του σε τέτοια περιπέτεια;…
Είναι ωραίο ν’ αγαπάς αληθινά…
Η αληθινή αγάπη δεν αφήνει περιθώρια στη ζήλεια ούτε επιδεικνύεται με κομπασμό και υπερηφάνεια: ««ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ …οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται»∙ σέβεται και τιμά τον άλλον, «οὐκ ἀσχημονεῖ»∙ η πραγματική αγάπη «οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς» διότι δεν είναι κτητική («σε θέλω δικό ΜΟΥ») αλλά θυσιαστική∙ «οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τὸ κακόν…» — δεν ερεθίζεται από θυμό ούτε κρατάει κακία διότι «ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται…». Αυτή είναι η αγάπη για την οποία μιλάει η αγία Γραφή (Α’ Κορ. ιγ 4-8). Αγάπη η οποία «πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει». Αυτήν την αγάπη προτείνει η Εκκλησία στα παιδιά της. Αυτήν την αγάπη καλούνται να καλλιεργήσουν ο άνδρας και η γυναίκα που θέλουν να ζήσουν μαζί για πάντα. Κι όταν τη γευθούν πραγματικά, τότε νιώθουν ότι και μια ολόκληρη ζωή να είναι μαζί, δεν τους φτάνει∙ ποθούν την αιωνιότητα, να είναι μαζί στη γη μαζί και στον ουρανό! Αυτό εννοεί ο θεόπνευστος απόστολος, καθώς καταλήγει στον ύμνο της αγάπης: «ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει». Η αληθινή αγάπη δεν χάνεται ποτέ αλλά διαρκεί αιώνια!
Τώρα μπορείς να καταλάβεις σε ποιό ύψος ανεβάζει η Εκκλησία την αγάπη και μάλιστα αυτή που αναπτύσσεται μ’ ένα εντελώς ξεχωριστό τρόπο μεταξύ του άνδρα και της γυναίκας. Ο Αδάμ, όταν είδε την Εύα που ο Θεός έπλασε και έφερε κοντά του, είπε τα εξής προφητικά λόγια: «ἕνεκεν τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ προσκολληθήσεται πρὸς τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν» (Γεν. β’ 24). Δηλαδή, αυτή η έλξη που αισθάνεται ο άνδρας για την γυναίκα του θα είναι τόσο δυνατή που εξαιτίας της θα είναι έτοιμος να εγκαταλείψει τους γονείς του και να προσκολληθεί στην γυναίκα του και να έρθουν σε τόσο στενή ένωση μεταξύ τους ώστε και οι δύο να γίνουν ένα σώμα.
Δώρο θεϊκό με αιώνια προοπτική
Είναι φυσική λοιπόν αυτή η έλξη. Το θέμα είναι πώς θα την κυβερνήσεις ώστε να υπηρετήσει τον σκοπό για τον οποίο δόθηκε στον άνθρωπο. Φυσικό είναι και το αίσθημα της πείνας αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο άνθρωπος μπορεί ελεύθερα να τρώει τα πάντα. Είναι ανάγκη να προσέχει την ποσότητα, την ποιότητα αλλά και την συχνότητα στη λήψη της τροφής ώστε να έχει ισορροπημένη διατροφή.
Αντίστοιχα και η αγαπητική έλξη μεταξύ των δύο φύλων χρειάζεται αυτοσυγκράτηση. Δεν είναι για παιχνίδι ούτε για πειράματα. Είναι δώρο του Θεού δοσμένο στον άνθρωπο με σκοπό να αναζητεί τη συντροφικότητα και να μην μένει κλεισμένος στον εαυτό του: «οὐ καλὸν εἶναι τὸν ἄνθρωπον μόνον» (Γεν. β 18). Αυτό είπε ο Θεός όταν έπλασε την Εύα από την πλευρά του Αδάμ για να στέκεται δίπλα του ως ομότιμη και ισάξια με αυτόν: «Δεν είναι καλό πράγμα να μένει μόνος του ο άνθρωπος». Ο άνδρας και η γυναίκα συνδέονται με την αγάπη αυτή προκειμένου να στηρίζουν ο ένας τον άλλον στην καθημερινή ζωή, να αγωνίζονται από κοινού για τον πνευματικό καταρτισμό και την τελείωσή τους, να πορεύονται μαζί τον δρόμο για την αιώνια δόξα και ευτυχία στην ουράνια Βασιλεία. Επιπλέον όμως, όταν ο Θεός θέλει, η έλξη αυτή υπηρετεί και έναν άλλο σκοπό: τη δημιουργία νέας ζωής, σύμφωνα με το θεϊκό πρόσταγμα: «αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε» (Γεν. α΄28). Ο πόθος για ένωση και κοινωνία αγάπης μεταξύ του άνδρα και της γυναίκας δημιουργεί την κατάλληλη ατμόσφαιρα προκειμένου να γεννηθούν και να μεγαλώσουν παιδιά κι έτσι να δημιουργηθεί οικογένεια.
Βλέπεις λοιπόν πώς αντιλαμβάνεται η Εκκλησία την έλξη που μπορεί να αναπτυχθεί μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας: όχι ως φευγαλέο συναίσθημα, ούτε ως επιθυμία που εξαντλείται μόνο στη σαρκική ηδονή αλλά ως αμοιβαία και ειλικρινή αγάπη που αποτελεί τη βάση για να θεμελιωθεί με το μυστήριο του γάμου μία σχέση μοναδική, όπου ο άνδρας και η γυναίκα θα αναλάβουν την ευθύνη ο ένας απέναντι στον άλλον για να ζήσουν με πιστότητα και αφοσίωση, να αγωνιστούν με ταπείνωση και υπομονή για τον αγιασμό τους και να ανταποκριθούν με ολόψυχη διάθεση στην κλήση να γίνουν συν-δημιουργοί του Θεού και να υπηρετήσουν το μυστήριο της ζωής. Έτσι η οικογένεια που δημιουργείται, γίνεται εργαστήρι αγιότητος, δρόμος που οδηγεί στην αιώνια σωτηρία.
Η στάση του χριστιανού νέου
Ύστερα από όλα αυτά, νομίζω ότι μπορείς να καταλάβεις πώς ο χριστιανός νέος μπορεί να σταθεί στο θέμα αυτό.
Αν νιώσεις κι εσύ στην καρδιά σου κάποιο έντονο σκίρτημα η γενικότερα αν παρατηρείς ότι είναι εντονότερο τώρα το ενδιαφέρον σου για το άλλο φύλο, ας μην ξαφνιαστείς. Πρόσεξε όμως να κυριαρχήσεις στα αισθήματά σου και να τα κυβερνήσεις σωστά. Μη βιαστείς να τα εκδηλώσεις. Η εφηβική ηλικία, με τις εκρηκτικές αλλαγές και τις έντονες μεταπτώσεις που την χαρακτηρίζουν αλλά και την διαφορά ωριμότητας μεταξύ αγοριών και κοριτσιών, δεν προσφέρει τις καλύτερες συνθήκες για να αναπτύξει κανείς μία σταθερή σχέση. Γι’ αυτό και, συνήθως, οι σχέσεις που δημιουργούνται στην ηλικία αυτή με το άλλο φύλο, είναι πολύ ευάλωτες και εύκολα διαταράσσονται ή και διαλύονται. Και, φυσικά, αντιλαμβάνεσαι πόσο άσχημες είναι οι επιπτώσεις παρόμοιων εμπειριών στην ψυχολογία του εφήβου…
Πολλοί έφηβοι, απορροφημένοι σε κάποια τέτοια σχέση, είδαν όλο τον ψυχικό τους κόσμο να αναστατώνεται, την επίδοσή τους στα μαθήματα να υποβαθμίζεται και, γενικότερα, τη συμπεριφορά τους να αλλάζει δραματικά. Επιπλέον, η τυχόν προσκόλληση σ’ ένα συγκεκριμένο πρόσωπο μπορεί να σε απομακρύνει ακόμη και από τους πιο έμπιστους δικούς σου ανθρώπους (γονείς, αδέλφια) ή και από παρέες με τις οποίες είχες συνδεθεί από χρόνια. Και το σημαντικότερο: μία τέτοια σχέση συνήθως δεν διατηρείται αγνή∙ ακόμη κι αν ξεκινά με καλές προθέσεις, γίνονται εύκολα παραχωρήσεις, ακολουθούν εκτροπές και αμαρτωλές πτώσεις με αποτέλεσμα την σταδιακή απομάκρυνση από τον Θεό: σιγά-σιγά ατονεί η διάθεση για προσευχή, δεν υπάρχει όρεξη για πνευματική μελέτη, αραιώνει η συμμετοχή στον εκκλησιασμό ή το κατηχητικό/ομάδα, χαλαρώνει ο πνευματικός αγώνας.
Βέβαια, αυτό που σκέφτεται ο καθένας είναι ότι «εγώ τα προσέχω όλα αυτά». Θα διατηρώ τη σχέση μου μέσα σε συγκεκριμένα όρια. Θα έχουμε «δεσμό» χωρίς να προχωρήσουμε σε άλλα επικίνδυνα μονοπάτια. Ποιός όμως μπορεί να το εγγυηθεί αυτό; Κι ο Πέτρος ορκιζόταν ότι ποτέ δεν επρόκειτο να αρνηθεί τον Κύριο και σε λίγες ώρες είχε διαψευστεί οικτρά… Μην έχεις τόση σιγουριά! Κι αν εσύ ο ίδιος δεν μπορείς να είσαι βέβαιος για τον εαυτό σου, πώς μπορείς να είσαι σίγουρος για τις διαθέσεις και τις αντοχές του άλλου; Η άγια Γραφή μας εφιστά την προσοχή να μην ξεθαρρεύουμε στις σχέσεις αυτές διότι κινδυνεύουμε. Λέγει χαρακτηριστικά: «ἀποδήσει τις πῦρ ἐν κόλπῳ, τὰ δὲ ἱμάτια οὐ κατακαύσει; ἢ περιπατήσει τις ἐπ᾿ ἀνθράκων πυρός, τοὺς δὲ πόδας οὐ κατακαύσει;»∙ είναι δυνατόν να σφίξει κανείς τη φωτιά στην αγκαλιά του και να μην κάψει τα ρούχα του; ή να περπατήσει σε αναμμένα κάρβουνα και να μην κάψει τα πόδια του;» (Παρ. ς΄27-28)… Παρομοίως και οι σχέσεις στην ηλικία αυτή κρύβουν κινδύνους όχι μόνο για την ψυχοσωματική υγεία αλλά και για την πνευματική μας ζωή.
Είσαι έφηβος κι η ζωή είναι μπροστά σου. Μη βιάζεσαι να δοκιμάσεις την αγάπη μέσα από πρόωρες σχέσεις γιατί θα την καταστρέψεις. Το μπουμπούκι περιμένουμε να ανθίσει για να γίνει το όμορφο τριαντάφυλλο που σκορπίζει παντού γύρω την ευωδία του∙ δεν βιαζόμαστε να ανοίξουμε εμείς τα πέταλά του διότι θα καταστρέψουμε το άνθος του. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου για να ωριμάσεις κι εσύ αλλά και το πρόσωπο προς το οποίο στρέφεται η καρδιά σου. Δώσε προτεραιότητα σε άλλα πολύ σημαντικά πράγματα που απαιτούν να αφιερώσεις κόπο και πολλές δυνάμεις, όπως είναι τα μαθήματά σου, η καλλιέργεια των χαρισμάτων σου, η φροντίδα της ψυχής σου. Με τον τρόπο αυτό από τώρα κτίζεις την προσωπικότητά σου για να την προσφέρεις ολοκληρωμένη όταν θα έλθει ο κατάλληλος καιρός για να δημιουργήσεις σχέση με το άλλο φύλο.
Η εφηβική ηλικία είναι καιρός προετοιμασίας. Βάλε στόχους για την κατάκτηση της γνώσης και την ανάπτυξη των ταλέντων σου. Αναζήτησε φίλους πραγματικούς που θα σταθούν δίπλα σου χωρίς ιδιοτέλεια και συναισθηματισμούς και ζήσε τη χαρά της αγνής φιλίας. Αγωνίσου για την διατήρηση της αγνότητάς σου και την καλλιέργεια των αρετών γνωρίζοντας ότι αυτός ο αγώνας βάζει τα πιο γερά θεμέλια για την αυριανή οικογενειακή σου ευτυχία. Και, πάνω απ’ όλα, μάθε ν’ αγαπάς αληθινά και βαθιά, στρέφοντας την αγάπη σου σ’ Αυτόν που δεν θα σε προδώσει ποτέ. Σ’ Αυτόν που σε αγαπάει με τέλεια αγάπη, σου προσφέρει πλούτο αγαθών και ποθεί την ένωσή του μαζί σου. Στον Νυμφίο της ψυχής σου, τον Κύριο Ιησού. Διότι, όπως λέγει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, δεν υπάρχει τίποτε ανώτερο από το να έχεις τον Χριστό κοντά σου, να Τον αγαπάς και να σε αγαπά: «ἁπάντων μεῖζον τὸ τὸν Χριστὸν ἐρώμενον ἔχειν ὁμοῦ καὶ ἐραστήν» (PG60,474). Η αγάπη του Χριστού θα σε μάθει ν’αγαπάς αληθινά!
Κοιτά αν ερωτευτείς τον Χριστό και θες να ζήσεις με τον Χριστό στη ζωή σου, δεν νομίζω ότι υπάρχει πρόβλημα. Τώρα για άλλες περιπτώσεις δεν ξέρω…
Κατά την αποψη μου δεν είναι κακό,. Καθότι είναι βιολογικό και πόσο μάλλον στην εφηβική ηλικία… Εδω όμως πρέπει να προσέξουμε κάποιους τομείς,δηλαδή εαν αυτό εξυπηρετεί κάτι ουσιαστικό, εαν είναι κάτι ωφέλιμο. Αποσκοπεί που; στην σύναψη σχέσης με το άλλο φύλο με πιο σκοπό; οπότε πρέπει να θέσουμε αυτό το ερώτημα εφόσον αυτός το ” έρωτας” δεν θα μπορεί προσφέρει ωφέλιμα πράγματα τότε δεν υπάρχει λόγος να υφίσταται. θα αποδώσει τέκνα; θα υπάρχει αλληλοϋποστηριξη και αγάπη μεταξυ παιδιων 15 χρονων; το μόνο που μπορεί να βοηθήσει κάτι τέτοιο σε αυτή την ηλικία είναι ο αποπροσανατολισμος απο τους στόχους του νεου,η απογοήτευση διότι όλα αυτά συνήθως εκεί καταλήγουν και τελος στον μαρασμο της παιδικής αγνής ηλικίας! Ως συναίσθημα πάντως είναι σίγουρα όμορφο και αγνό και κατά τη γνώμη μου είναι φυσιολογικό να υπάρχει, διότι εκδηλώνεται η φύση του ανθρώπου και η ομορφιά του!
Μπορεί πολλοί να κατακρίνετε το θέμα και ίσως και εμένα με αυτά που θα πω αλλά υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος. Κάποιος/α που ξέρει ότι θέλει να δημιουργήσει οικογένεια στο μέλλον, μπορεί “να προπονηθεί” από τώρα και στα θέματα του έρωτα (εννοώ τα συναισθηματικά) και τις διάφορες μικρές και αγαπησιάρικες λεπτομέρειες που κάνουν τον έρωτα στο ζευγάρι να αναπαράγεται. Κι ας πληγωθούμε, μέσα στο παιχνίδι είναι κι αυτό. Αργά ή γρήγορα όλοι θα το αντιμετωπίσουμε με το άλλο φύλο. Φαίνεται παράδοξο αλλά ο έρωτας μπορεί να μας ωριμάσει. Έτσι στο μέλλον μπορεί κάποιος/α να καταστεί ενεργός εραστής που έχει σκοπό να κάνει οικογένεια και συνεπώς θα υπάρχει ανάγκη να ανανεώνει τον έρωτα του στο άλλο του μισό που στην ουσία ο έρωτας τότε θα αποτελεί το αλατοπίπερο της αγάπης.
Ξέρω ότι μπορεί να φανώ αντίθετος με πολλούς που θα σπεύσουν να με ακυρώσετε αλλά οι γονείς μου έτσι ακριβώς έκαναν, και σήμερα μετά από 30 χρόνια παραμένουν ερωτευμένοι.
Θα συμφωνήσω απόλυτα στο γεγονός ότι η έλξη ανάμεσα στα δύο φύλα δη στην εφηβεία είναι φυσιολογική. Αλίμονο! Και επίσης στο ότι μπορεί να εξελιχθεί, να ωριμάσει και να γίνει οικογένεια.
Είπες όμως “και ας πληγωθούμε, μέσα στο παιχνίδι είναι και αυτό”. Γιατί μόνο παιχνίδι μπορούν να χαρακτηριστούν οι επιπόλαιες, ενθουσιώδεις και άδοξες σχέσεις σε αυτή την ηλικία. Είναι όμως θεάρεστο το ύψιστο συναίσθημα(την αγάπη) και μια ιερή ανθρώπινη λειτουργία(την αναπαραγωγή), όπου ο άνθρωπος γίνεται συνδημιουργός Του Θεού, να την αποκαλούμε παιχνίδι; με αυτό τον τρόπο δεν ακυρώνουμε την αρετή της αγνότητας; τη μονογαμική μας φύση; δεν φαινόμαστε ανάξιοι αυτού του έργου;
Παρακάτω λες: “…θα υπάρχει ανάγκη ν’ ανανεώσει τον έρωτα του στο άλλο του μισό”. Μα αυτό ακριβώς είναι το θέμα. Κάποιος που έχει δοκιμάσει, έχει πληγωθεί, έχει δοθεί, έχει ερωτευτεί ξανά ξανά ήδη από μικρή ηλικία πόσο αξιόπιστος σύζυγος μπορεί να γίνει; για πόσο θ’ αντέξει τη μονογαμία; και εν τέλει, τι θα έχει να προσφέρει “στο άλλο του μισό”, όπως χαρακτηριστικά λες, αφού θα έχει ήδη πολλάκις αναλωθεί σε πρώην; Δεν θα ήταν υπέροχο εάν διατηρούσε την αγνότητα του για να την προσφέρει στον άνθρωπο του; στον έναν;
Είναι ώριμο δλδ να δοκιμάζουμε τα πάντα;
Κ η μεγάλη μου απορία είναι: αφού δύο νέα παιδιά αποφασίζουν να είναι μαζί από το σχολείο ήδη, γιατί αυτά που νιώθουν είναι τόσο δυνατά που δεν μπορούν να περιμένουν και είναι τόσο σίγουροι για τα συναισθήματα και τις επιθυμίες τους που δεν διστάζουν να προχωρήσουν, πως γίνεται να χωρίζουν; που πήγε αυτή η δυνατή και ανυπολόγιστη αγάπη; εξανεμίστηκε; και πώς γίνεται μετά από μια σχέση ν’ ακολουθεί άλλη σχέση; και άλλη;…
ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΑΚΥΡΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ, ΕΚΕΙΝΗ ΠΟΥ ΔΕΣΜΕΥΕΤΑΙ ΑΛΗΘΙΝΑ, ΖΗΤΑ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ, ΕΧΕΙ ΚΟΙΝΟΥΣ ΥΨΗΛΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ, ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ, ΣΥΓΚΡΟΤΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΜΕ ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΝΤΕΛΕΙ ΚΡΑΤΑΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!
Άρα, μήπως όλο αυτό το παιχνίδι των σχέσεων στην εφηβεία είναι απλά ένας ενθουσιασμός; είναι παρόρμηση της ηλικίας; ή απλά μια παρεξηγημένη συμπάθεια; δεν υπάρχει μόνος ο έρωτας αλλά και η αγνή φιλία που δεν απαγορεύεται μεταξύ των δύο φύλων
Τι είναι για να χρειάζεται προπόνηση; άθλημα; Δεν παίζουμε με την καρδιά μας. Η αγνότητα αλλά και τα συναισθήματα μας είναι πολύτιμα για να τα σπαταλήσουμε από τόσο νωρίς.
Και γιατί πρέπει να παλέψει ένας έφηβος να χωρέσει στο πρόγραμμα του και μία σχεση; είναι ανάγκη να μπει σ’ αυτό το τρυπάκι από τα 15; συχνά και από πιο μικρή ηλικία…
Θέλουμε να είμαστε απελευθερωμένοι από τη μία, από την άλλη θέλουμε σχέσεις από παιδιά, πριν καλά καλά ωριμάσουμε και κατασταλάξουμε στο τι θέλουμε. Μήπως τα βιάζουμε λίγο τα πράγματα; κ ύστερα μας φαίνεται παράλογο που παλιά πάντρευαν τα παιδιά από τα 13 – πιο έντιμος είναι ο γάμος, όσο απάνθρωπος και αν είναι σ’ αυτή την ηλικία, από μία ελεύθερη σχέση με αόριστη αντίληψη της ηθικής και ημερομηνία λήξης
Συγχαρητήρια για το συγκεκριμένο σχόλιο! Νομίζω και η ιστοσελίδα θα συμφωνήσει απόλυτα με αυτό! Μας καλύπτει όλους!
Γενικα, πιστευω πως δεν αποσκοπει, ουτε βοηθα καπου, ειδικα σε αυτη την ηλικια… Ειναι χασιμο χρονου, και ενας ακομα πειρασμος, μια ακομα παγιδα, για να σκανδαλιζομαστε, και για να αποπροσανατολστουμε…
Αν κοιταξεις γυρω σου πως κανουν οι “ερωτευμενοι” προσωπικα μου φαινεται γελοιο… Βεβαια, την καλυτερη απαντηση, θα την παρεις απο τον πνευματικο σου…
Πιστευω πως ειναι απολυτως ανωφελο σε τετοια ηλικια… Δεν αποσκοπει καπου παρα μονο στο να χανει καποιος την ωρα του, να σκανδαλιζεται και πολυ συχνα να λυπαται χωρις λογο… Ειναι οι παγιδες που στηνει ο πειρασμος στις μερες μας, και δυστυχως βλεπουμε πολλους γυρω μας να πεφτουν μεσα σε αυτες… Ειλικρινα υπαρχουν πολυ πιο σημαντικα πραγματα να σκεφτεται κανεις απο το να τον απασχολει το πως θα βρει “συντροφο”… Το μονο που μπορουμε να κανουμε ισως, ειναι να προσευχηθουμε ο Χριστος να μας δειξει τον καταλληλο συντροφο στην καταλληλη ωρα… Αλλα τιποτα παραπανω… Ουτε να λυπομαστε, ουτε να σκεφτομαστε ετσι, γιατι κινδυνευουμε να αποπροσανατολιστουμε… Ειμαστε Χαρουμενοι Αγωνιστες… Αυτος ειναι ο Αγωνας μας… Να μεινουμε αγνοι και καθαροι!
Απο τη στιγμή που κάποιος γίνεται 18 χρονών θεωρείται ενήλικας! Είναι επιτρεπτό να σκέφτεται ένα αγόρι ή ένα κορίτσι διαφορετικά; Μπορούν να κάνουν περισσότερο παρέα οι δύο αυτοί νέοι απο τη στιγμή που ενηλικιώθηκαν;
Είπα απλά πως πρόκειται για μια καλή προπόνηση ώστε στο μέλλον με τον σύντροφο μας να είμαστε έστω καταρτισμένοι ρεαλιστικά σε κάποια βασικά πράγματα, δεν έθιξα πονηρά θέματα αλλά καθαρά συναισθηματικά και ρομαντικά. Όσο για τη διαχείριση χρόνου που θα δεσμεύσει, αν θες κάτι να πετύχεις υπάρχει τρόπος όπως να συνδυάσει κάποιος τις υποχρεώσεις του αλλά και αυτό. Πίστεψε με γίνεται!!Έχω αντίστοιχη γνώμη από τον πνευματικό μου που λες ανώνυμε.
Αν εχεις εγκριση απο τον πνευματικο σου, τοτε εσυ αποφασιζεις… Απλα φιλε Νικο το ειπα, γιατι υπαρχουν πολλοι που παρασυρονται…Οπως πολυ σωστα τονισε ο Προσκυνητης, υπαρχουν πολλες περιπτωσεις, που οταν ερχεται για τον ανθρωπο η ωρα να παντρευτει, (και ο γαμος, ειναι ιερο μυστηριο) πλεον γι’αυτον, δεν ειναι τιποτα αλλο παρα μια ακομα γνωριμια, και αυτο ειναι λυπηρο… Το πιο ωφελιμο οπως εχει ειπωθει και πριν, ειναι να το κανουμε αιτημα προσευχης…
Συμφωνώ με το ότι στην εφηβεία δεν είναι σωστό και κατάλληλο να ερωτεύεται κάποιος διότι δεν είναι ακόμα η ώρα του. Μη σας πω ότι μετά τα 20-21 θα ήταν ώριμος κάποιος να κάνει κάτι τέτοιο. Γιατί αν κάποιος ερωτευτεί πριν την ώρα του δεν θα έχει να προσφαίρει στον άλλον τίποτα όταν έρθει η ώρα του και για αυτό πρέπει να έχει κάποιος εγκράτεια στην εφηβεία που αναπτύσσονται αυτά τα ερωτικά συναισθήματα για να χαρεί καλύτερα στην ώρα του.
Είναι πολύ σημαντικό το θέμα της “προπόνησης” ‘ή αλλιώς της “προετοιμασίας” που τίθεται στη συζήτηση! Τι είδους όμως προετοιμασία χρειάζεται;
Το δύσκολο δεν είναι να γίνει κάποιος εραστής. Αυτό το διδάσκει η ίδια η φύση. Ούτε πάλι είναι δύσκολο κάποιος μέσα από τον κοινωνικό του περίγυρο να μάθει κάποιους καλούς τρόπους συμπεριφοράς προς το άλλο φύλο μέσα σε μια σχέση.
Το ζήτημα είναι να καλλιεργήσει κανείς από τώρα την ελεύθερη από υποκρισία συμπεριφορά, τη λεπτότητα, το σεβασμό, τη διακριτικότητα, την ευγένεια αλλά και την ειλικρίνεια. Εφόδια απαραίτητα για μια όμορφη και ιερή σχέση αργότερα. Ακόμη περισσότερο το ζήτημα είναι να προετοιμαστεί κανείς ώστε να μπορεί να σταθεί ως “άντρας” ή ως “γυναίκα”, ως “πατέρας” ή ως “μάνα” μέσα στις χαρές και στις λύπες ενός σπιτικού.
Οι οικογένειες χρειάζονται θεμέλια γερά που να αντέχουν στο χρόνο. Θεμέλια όπως είναι η θυσιαστική αγάπη και η ταπεινή διακονία. Αυτά όμως δεν τα αποκτάει κάποιος με εφήμερες σχέσεις χωρίς προοπτική. Για να αποκτήσει κανείς τέτοια θεμέλια πνευματικά για την οικογένειά που πρόκειται να φτιάξει πρέπει να “προπονηθεί” σε ένα άλλο δρόμο. Στο δρόμο της αγνότητας, της άσκησης, της προσευχής, της εγκράτειας, της ταπείνωσης, της συγχώρησης, της υπομονής, της πίστης, της ελπίδας και βέβαια της αγάπης. Χρειάζονται ακόμη στον αγώνα αυτό και τα απαραίτητα εφόδια: το μυστήριο της εξομολόγησης, το μυστήριο της θείας Κοινωνίας και φυσικά, όταν έρθει ο κατάλληλος καιρός, το μυστήριο του γάμου!
Πρότυπα, αυτής, της προετοιμασίας και της ιερής σχέσης είναι τα άγια ζευγάρια, οι άγιοι σύζυγοι, οι άγιες μανάδες και οι άγιοι πατεράδες που η Εκκλησία μας προβάλει μέσα από τα συναξάρια αλλά και κυρίως μέσα από τη σύγχρονη καθημερινή εμπειρία της.
Ο έρωτας είναι ένα πολύ σοβαρό και ευαίσθητο πνευματικό θέμα που χρήζει ιδιαίτερης προσοχής, διάκρισης και πνευματικής ωριμότητας! Η εξατομικευμένη καθοδήγηση καθενός μέσα από τον πνευματικό – ιερέα νομίζω μπορεί να βοηθήσει πολύ στο θέμα αυτό.
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου
Η έλξη του γυναικείου φύλου από το ανδρικό, και το αντίθετο, υπάρχει στην φύση του ανθρώπου. Άλλα να της πεις ότι τώρα δεν είναι καιρός γι’ αυτό. Να κοιτάξει τις σπουδές της. Τα παιδιά που καλλιεργούν αυτήν την έλξη από μικρά, γυρίζουν εκεί το κουμπί πριν έρθει ή κατάλληλη ώρα, και ύστερα, όταν έρθει εκείνη ή ώρα, το κουμπί είναι ήδη γυρισμένο και δεν μπορούν να χαρούν, γιατί έζησαν αυτήν την χαρά τότε, που δεν ήταν κατάλληλος καιρός. Ενώ όσα παιδιά προσέχουν, χαίρονται περισσότερο, όταν έρθει ό κατάλληλος καιρός, και μέχρι τότε έχουν πολλή γαλήνη. Βλέπεις μερικές μητέρες που έχουν ζήσει αγνά πόσο ειρηνικές είναι, παρόλο που έχουν ένα σωρό σκοτούρες!
-Γέροντα, άν ένας νεος έχει κάποια ενδιαφέρουσα γνωριμία κατά τη διάρκεια των σπουδών του, συμφέρει να δημιουργήσει οικογένεια, ενω ακόμη σπουδάζει;
-Νομίζω,όσο καλή και αν είναι η γνωριμία,θα είναι εις βάρος των σπουδών του. Ακόμη και αν βρή την καλύτερη σύντροφο και παντρευτεί,θα είναι μια ταλαιπωρία και για τη γυναίκα του και για τα παιδιά του. Καλύτερα ας συγκεντρώσει όλες τις ψυχικές και σωματικές του δυνάμεις στην επιστήμη του, για να τελειώσει ξεκούραστα τις σπουδές του και ύστερα τακτοποιεί αυτό το θέμα. Γιατί αν έχει τις δυνάμεις του σκορπισμένες, θα είναι συνέχεια ψυχικά και σωματικά τσακισμένος.
Οι νέοι πρέπει να εμπιστεύονται τον εαυτό τους στον Θεό, για να ειρηνεύουν. Γιατί ο Καλός Θεός σαν στοργικός Πατέρας ενεργεί εκεί όπου εμείς ανθρωπίνως δεν μπορούμε να ενεργήσουμε. Δεν χρειάζεται να βιάζονται και να παίρνουν ανώριμες αποφάσεις για την ζωή που θα ακολουθήσουν…
Να φροντίσουν πρώτα να πάρουν το πτυχίο τους, υστέρα για την δουλειά τους – τα αγόρια να τελειώσουν και το στρατιωτικό – και στην συνέχεια, ώριμα πλέον και με την βοήθεια του Θεού, ή να κάνουν μια καλή οικογένεια, αν έχουν αποφασίσει την έγγαμη ζωή, ή να πάνε στο Μοναστήρι που θα διαλέξουν, αν έχουν αποφασίσει τον Μοναχισμό
Αποσπάσματα από το Λόγοι Δ΄: Οικογενειακή Ζωή. Ι.Η.Ευ.Ιω.Θεολ. Σουρωτής Θεσ/νίνης
Να που υπάρχει πάντα ένα χωρίο από έναν άγιο να βάζει τα πράγματα στη θέση τους!
Νομίζω ότι το βασικό πάτημα των νέων που επενδύουν στις ελεύθερες σχέσεις είναι ότι χρειάζονται την εμπειρία ως ουσιαστική προετοιμασία για τον γάμο(!!) Εν τέλει αναλώνονται σε αυτήν και χάνουν την ουσία. Η προετοιμασία του γάμου, έτσι όπως την βιώνει κάποιος στην αγκαλιά της Εκκλησίας, είναι σαν την Σαρακοστή: νηστεία, εγκράτεια, αποχή, ταπείνωση, μετάνοια, αγώνας για να είναι έτοιμος να ζήσει τα κορυφαία γεγονότα της θεϊκής συγκατάβασης. Είναι αν μη τι άλλο ανόητο να τρώει, να χαλαρώνει και να γιορτάζει στη νηστεία. Μετά πως θα ζήσει την χαρά των άγιων ημερών;
Είναι επίσης σαν να προετοιμαζεται κάποιος για εξετάσεις. Ανυπομονεί να ξεκουραστεί και να ασχοληθεί και με άλλα πράγματα. Αν υποκύψει και χαλαρώσει και ασχοληθεί και με άλλα πράγματα πριν τις εξετάσεις, “την έχασε την μπάλα”. Μπορεί όμως ν’ αγωνιστεί και αφήσει τους πειρασμούς για να απολαύσει την ανταμοιβή των κόπων του μετά.
Έτσι δεν πρέπει και στο γάμο;…
Απόλυτα σωστό! Συμφωνώ με την τελευταία απάντηση που τα λέει όλα!!
Επειδή εγώ το άρχισα όλο αυτό το νευρικό, εγώ θα το τελειώσω!! Για να απαντήσω στην κεντρική ερώτηση “μπορούμε να ερωτευόμαστε” η άποψη μου είναι ένα τεράστιο “ΝΑΙ”. Το λέω και κατόπιν συζήτησης με τον πνευματικό μου!!
Μετά από επανέλεγχο της απάντησής σου, το δεύτερο μέρος της απορρίφθηκε ως άσχετο με το θέμα – στην ουσία θέτει καινούρια ερώτηση.
Ομοίως απορρίφθηκε ανταπάντηση (στο αποκοπέν τμήμα) άλλου χρήστη της ιστοσελίδας.
Παρακαλούμε να μείνετε εντός θέματος συζήτησης. Αν πρέπει κάποια νέα ερώτηση να υποβληθεί, ας υποβληθεί στην αντίστοιχη φόρμα της Στήλης Αποριών.
Το τμήμα που αποκόπηκε από την παραπάνω απάντηση, έχει περισσότερη σχέση με την αναμενόμενη για δημοσίευση απορία περί του bodybuilding.
Ευχαριστούμε για τη συνεργασία,
agonistes.gr
μάλλον η ερώτηση δεν θα έπρεπε να είναι “μπορούμε να ερωτευόμαστε” αλλά “μπορούμε να συνάπτουμε ερωτικές σχέσεις;” – γιατί η έλξη υπάρχει, δεν μπορούμε να βάλουμε ”μπλόκο” στα συναισθήματα μας. Το θέμα είναι τι διαστάσεις θα δώσουμε σε αυτό που νιώθουμε γιατί εάν ξεφύγουμε μπορεί να μας καταστρέψει και έτσι ένα αθώο συναίσθημα ν’ αποβεί μοιραίο για τη ψυχή μας
Εννοείται ότι μπορούμε να ερωτευόμαστε!! Αλιμονο! Κανείς δε μας στερεί αυτό το δικαίωμα! Ο έρωτας είναι κάτι που μας το δώρισε ο Θεός και αποτελεί ένα από τα πιο έντονα συναισθήματα της ανθρώπινης ύπαρξης. Αναλόγως βέβαια το πώς το διαχειριζόμαστε, σύμφωνα πάντα με την ελεύθερη βούλησή μας, μπορεί να πάρει ποικίλες μορφές και διαστάσεις. Μερικοί άνθρωποι ήταν τυχεροί να βιώσουν μία τέτοια μορφή έρωτα που τους ώθησε στο να μονάσουν. Γιατί συνδέουμε τον έρωτα απαραίτητα με μία ολοκληρωμένη, πρόωρη και βεβιασμένη πολλές φορές σχέση; Άποψή μου: Ερωτευτείτε όσο δεν πάει!!! με τρόπο όμως που θα σας δίνει φτερά ουράνια. Ερωτευτείτε με προοπτική και μέσα από το πρίσμα που λέγεται Χριστός. Δες τον άλλον σαν εικόνα Θεού και σεβάσου αυτόν, όπως και τον εαυτό σου. Και τελικά τι πιο ωραίο από το να καταφέρετε να φτάσετε εσείς, εμείς, αλλά και όλοι μαζί βοηθώντας ο ένας στον άλλο στο απόλυτο Φως!
Μου φαίνεται πως χρεισιμοποιείται η λέξη “ερωτευόμαστε” χωρίς να εννοεί ο καθένας το ίδιο.
– Αν κάποιος εννοεί σχέση τότε είναι εκτός θέματος
– Αν κάποιος εννοεί συναίσθημα εξ αποστάσεως το οποίο
— α) το καλιεργεί με συναναστροφή χωρίς σχέση, τότε γιατί; Είναι κουραστικό να κρατάς δύο ΔΥΝΑΤΟΥΣ μαγνήτες δίπλα δίπλα χωρίς να εφάπτονται…
— β) το καλιεργεί χωρις συναναστροφή καν, για ποιο λόγο; Γιατί π.χ. να σκέφτομαι όλη την ώρα μια Porsche χωρίς να διακαιούμαι να την πλησιάσω καν;
– Αν κάποιος εννοεί συναίσθημα με σκοπό να παντρευτεί ΣΥΝΤΟΜΑ, τότε ανοίγει πάλι ξεχωριστή σύζήτηση. Πώς θα αποφασίσεις αντικειμενικά αν αφεθείς “ελεύθερος”;
– Αν κάποιος είναι παντρεμένος, μακάρι να μπορεί να είναι συναισθηματικά δεμένος μέχρι τα γεράματα. Συνήθως αυτό σβήνει μετά από δύο χρόνια…
Συμφωνώ κι εγώ αρκετά με τις πλήστες απόψεις. Ο έρωτας δεν είναι παιχνίδι για να περνάνε δυο άτομα το χρόνο τους καλά. Όποιος παίζει με τη φωτιά θα καεί σε κάποια στιγμή. Ναι, έχει και τα ωραία του, τις γλύκεις και τον ρομαντισμό, όμως αυτά θα τα απολαύσεις περισσότερο ΜΕΣΑ στο Γάμο, που τότε αυτή η σχέση θα ‘ναι ευλογημένη από τον ίδιο το Θεό.
Στην εφηβεία είναι απλά χάσιμο χρόνου. Τα παιδιά αναζητούν κάτι (και όχι κάποιον, το τονίζω αυτό) για να νιώθουν ευχαριστά και να ξεχνιούνται από τις υποχρεώσεις που τα βαραίνουν σ’ αυτή την ηλικεία. Εν τούτης, υπάρχουν χίλια δυο πράγματα με τα οποία μπορούν να ασχοληθούν και να αποφέρουν τρομερά αποτελέσματα με τα ταλέντα και τη δημιουργηκότητα τους!
Θες να σου χαμογελάσει κάποιος, κάνε μία νίκη σε ένα άθλημα, παίξε ένα όργανο, τραγούδησε… και τότε θα δεις πόσα χαμόγελα θα εμφανιστούν γύρω σου. Θες να ακούς καλά λόγια για να νιώθεις ωραία, βρες ένα φίλο/η σου ή πήγαινε στους γονείς σου και πες τους πόσο πολύ τους αγαπάς. Θες να περνάς χρόνο με ένα μόνο πρόσωπο, άνοιξε την Αγία Γραφή και προσήλωσε τη σκέψη σου στον Χριστό. Κι αν νομίζεις ότι θα μείνεις για πάντα μόνος/η επειδή είσαι άπειρος/η στο θέμα αυτό, να ξέρεις πώς αυτό δεν ισχύει καθόλου, γιατί ο Θεός γνωρίζει πότε θα δώσει στον καθένα αυτόν/η που χρειάζεται για να ξεκινήσει την οικογένεια του.
Μα αν δεν ερωτευθούμε πώς περιμένουμε να πάμε στον Παράδεισο;
Πρέπει όλοι να ερωτευθούμε.. τον Κύριο! ..να γίνουμε τρελοί για τον Θεό, δηλαδή ”Θεότρελοι” κ.μ.
Ιωάννη έτσι αποκλείεις τελείως το ότι ο έρωτας προς το άλλο φύλο οδηγεί συχνά στη συζυγία η οποία οδηγεί στον Παράδεισο. Αυτό που λες ισχύει μόνο σου μοναχισμό σε τέτοιο βαθμό
Αυτό πρόκειται περί θείου έρωτος τον οποίο κανείς δεν αμφισβητεί. Την ανάγκη κ όχι την υποχρέωση, να προσευχηθείς, ν’ ακούς πράγματα για Εκείνον, να μετέχεις στα ιερά μυστήρια της Εκκλησίας μας, να εξομολογείσαι, να κοινωνάς και να νιώθεις αυτή την υπέροχη αίσθηση της πληρότητας… να οραματίζεσαι την Ουράνια Βασιλεία, να νιώθεις μια ακαταμάχητη έλξη προς Αυτόν, μια εσωτερική ροπή προς την πνευματικότητα, την πίστη. Για την αγάπη σου αυτή να είσαι έτοιμος να θυσιάσεις κάτι από τον εαυτό σου!
Εδώ όμως μιλάμε για έρωτα μεταξύ των δύο φύλων
Ο ανθρώπινος έρωτας είναι ένα συναίσθημα που σε κάνει να αισθάνεσαι όπως με τον Θείο Έρωτα.
Καταφέρνει στην αρχή να σε κάνει να νιώσεις οτι είσαι στον “ουρανό”, οτι είσαι σε πελάγη ευτυχίας και οτι
γύρω σου όλα είναι πανέμορφα. Η διαφορά με τον Θείο Έρωτα είναι οτι τα συναισθήματα αυτά έρχονται πολύ γρήγορα και χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια ενός ανθρώπου, (κεραυνοβόλα που λέμε), όμως ο Θείος Έρωτας κατακτιέται καθημερινά με σκληρό πνευματικό αγώνα.
Όμως γρήγορα ή αργά, έρχεται η ανθρώπινη απογοήτευση. Και ξαφνικά κατεβαίνουμε από τα ουράνια στα… εγκόσμια. Και εκεί ολόκληρος ο κόσμος μας ξαφνικά καταρρέει. Όλες μας οι ελπίδες, τα όνειρα γκρεμίζονται από τη μια μέρα στην άλλη, με ολέθριες πολλές φορές ψυχολογικές συνέπειες στη ψυχολογία του ανθρώπου που ξαφνικά τον βλέπει να τον κυριεύει η μελαγχολία και η κατάθλιψη. Γι αυτό λέμε οτι αν κυριεύσουμε τις ελπίδες μας στο Κύριο, Εκείνος δε θα μας προδώσει ποτέ. Και επίσης γι αυτό είπε “λατρέυεις μόνο το Κύριο σου”.
Ας σκεφτούμε ενα αγόρι/κορίτσι νέο, εκεί που το αίμα βράζει που λέμε και η ψυχή είναι ακόμα αθώα, γεμάτη φαντασία και όνειρα, πόσο πιο επικίνδυνο είναι αν δεν υπάρχει μέτρο στον έρωτα. Και δυστυχώς δε μπορεί κανείς να κυριεύσει αυτό το συναίσθημα. Θα πεί κανείς, μα γίνεται όταν νιώθεις αυτό το φτερούγισμα να βάλεις ένα stop στη καρδιά σου? Και εκεί είναι όλη η παγίδα…
Δεν πιστεύω ότι είναι τόσο δυνατό συναίσθημα που δεν μπορεί να ελεγχθεί. Ο πόλεμος της σάρκας είναι όντως επικίνδυνος πειρασμός, αλλά με την χάρη Του Θεού, γιατί να μας αγκυλώνει;
Δύσκολο και ευαίσθητο θέμα με πολλές και ωραίες απαντήσεις.
Θεωρώ ότι η απάντηση βρίσκεται στο κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Όπως προαναφέρθηκε είναι σημαντικό το τι θα σου πεί ο πνευματικός σου.
Κάποια άτομα είναι αρκετά ώριμα ώστε να ερωτευτούν σε νεαρή ηλικία και να γίνουν στο μέλλον υπόδειγμα παντρεμένου ζευγαριού. Άλλοι όμως λόγω κάποιου ενθουσιασμού καταλήγουν στο να τα φτιάξουν και να χωρίσουν μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα.
Οπότε μάλλον έχει σχέση με το ποσό ώριμος είναι κάποιος σε αυτό το θέμα και πόσο αλήθεια αγαπά τον άλλο ή αν απλώς νιώθει ένα ενθουσιασμό.
Είναι σημαντικό όχι τόσο το να ψάξεις αν είσαι ώριμος ναι ή όχι καθώς πολλές φορές η κρίση μας δεν είναι σωστή, άλλο το να ψάξεις τι θέλεις να κάνεις. Δηλαδή να σκεφτείς ότι αν αυτό το άτομο όντως το αγαπάς ή αν απλώς νιώθεις έναν ενθουσιασμό. Η συμβουλή μου θα ήταν να αφήσεις αρκετό χρόνο τουλάχιστον δηλαδή ένα μήνα και παραπάνω να αφήσεις την καρδιά σου να ηρεμήσει και καλό θα ήταν παράλληλα να μειώσεις τη παρέα με εκείνο το άτομο για να μην επηρεάζεσαι ( τώρα το καλοκαίρι ευκαιρία είναι). Αν μετά από καιρό παρατηρείς ότι και πάλι νιώθεις έντονα συναισθήματα προς αυτό το άτομο συζήτησε το με τον πνευματικό σου.Αν και αυτός δε φέρει αντίρρηση και με την προϋπόθεση ότι έχεις ήδη κατανοήσει ότι ο στόχος του ζευγαριού είναι η κοινή πορεία για τον ουρανό και πλέον αν δε μπορείς να περιμένεις μια άλφα ηλικία που θα σας επιτρέπει τον γάμο ίσως να επιτρέπεται μια αγνή και απλή σχέση.
Όμως πρέπει να σημειωθεί ότι η αληθινή αγάπη δεν αλλοιώνεται με το πέρασμα του χρόνου οπότε αν υπάρχει πραγματική αγάπη νομίζω ότι θα έπρεπε οι δυο να περιμένουν τουλάχιστον μέχρι την ενηλικίωση ή ακόμα καλύτερα το πέρας των σπουδών όπου οι νέοι πλέον είναι πιο κοντά σε μια ηλικία γάμου και η σχέση τους θα μπορέσει να ευλογηθεί μέσω του μυστηρίου.
Άλλωστε αν έχεις δώσει όλη την αγάπη σου σε ένα άτομο από νεαρή ηλικία τότε πως θα συνεχίσεις να του δίνεις αγάπη σε όλη σου τη ζωή;
Αν έχει μια ολόκληρη ζωή για να αγαπήσεις ένα άτομο γιατί πρέπει να βιαστείς;
Ένα άλλο δύσκολο θέμα είναι αν όντως τρέφεις αισθήματα προς ένα συγκεκριμένο άτομο ή αν απλώς θέλεις να ερωτευτείς και κάνεις κάποιο τυχαίο το άλλο σου μισό. Υπάρχουν κάποιοι ρομαντικοί άνθρωποι οι οποίοι πιστεύουν ότι η ολοκλήρωση ενός άτομο είναι μέσα από τον γάμο. Και για αυτό πολλές φορές αρχίζουν από μικρή ηλικία να ψάχνουν για το κατάλληλο άτομο . Αυτό δυστυχώς πολλές φορές γίνεται συνήθεια και τους είναι δύσκολο ακόμα και μετά το γάμο να κόψουν αυτή τη πλέον κακιά συνήθεια . Για αυτό θεωρώ πως είναι σημαντικό να μην βιαστούμε να ψάξουμε το άτομο που αγαπάμε και όσο περισσότερο μπορούμε να “αγνοούμε” το άλλο φύλλο μέχρις ότου φτάσουμε σε μια κατάλληλη ηλικία.
Άλλωστε ο Θεός με το δικό του τρόπο θα μας γνωρίσει το “άλλο μας μισό “. Οπότε αν βιαζόμαστε και το ψάχνουμε μόνοι μας από τώρα απλώς θα χάσουμε το χρόνο μας. Όταν είναι ο κατάλληλος καιρός θα ενώσει το ζευγάρι ο Θεός.
Πάντως, έχει γίνει μια πολύ ωραία συζήτηση με ποικιλία απόψεων και στοχασμών. Νομίζω κανένα άλλο θέμα δεν είχε τέτοια απήχηση εδώ!! Αυτό δείχνει πόσο απασχολεί τους νέους και πόσο ευαισθητοποιημένοι είναι πάνω σε αυτό το τόσο σημαντικό κομμάτι της ζωής, που τελικά καθορίζει το μέλλον των ανθρώπων. Καλή επιτυχία σε όσους ψάχνουν το ταίρι της ζωής τους! Ο Θεός να φωτίσει και να βοηθήσει στην κατάλληλη επιλογή για τον καθένα!
Σε ευχαριστώ πολυ ανώνυμε των 10:48.
Δεν νομίζω ότι αυτό συμβαίνει γιατί είσαι ευαισθητοποιημένος, αλλά γιατί όταν είσαι νέος “βράζει το αίμα σου”… Από την εφηβεία και μετά είναι φυσιολογικό να νιώθεις πράγματα πρωτόγνωρα και έτσι μπερδεύεσαι. Ζεις από τους γύρω σου και όλες αυτές τις “αντισυμβατικότητες” περί σχέσεων και έρωτα… ε! Δεν θέλει και πολύ! Γι’ αυτό χαίρομαι που τέθηκε στην ιστοσελίδα μας ερώτημα τέτοιας φύσεως γιατί εδώ μόνο εποικοδομητικό μπορεί να είναι
Ακριβώς! Συμφωνώ μαζί σας! Αυτό εννούσα με το “ευαισθητοποιημένοι”. Από την εφηβεία όλοι έχουν την τάση να ασχολούνται με αυτά τα θέματα, γιατί τα βλέπουν και τα ζουν στους γύρω τους. Με βάση αυτές τις εμπειρίες που έχει καθώς μεγαλώνει κανείς, επιλέγει κι αυτό που του ταιριάζει πιο πολύ στη ζωή του!
Να παρακαλάτε τον Θεό να σας δείξει Εκείνος, ποιός είναι ο πιο κατάλληλος για σας. Μετά από 15 χρόνια γάμου και 7 παιδιά, ανακαλήπτω πράγματα πάνω του (στοιχεία του χαρακτήρα του, εννοώ) που με κάνουν για πολλοστή φορά να σκεφτώ “Μα καλά βρέ Θεούλη μου και αυτό το σκέφτηκες?”
Με συγκινεί πάντα το γεγονός πόσο μικρό βήμα περιμένει από μας για να μας χαρίσει απέραντα περισσότερα απ’ότι του ζητήσαμε….
Ευχαριστουμε παρα πολυ που συμμετεχετε στη συζητηση μας!!! Η αποψη ενος ανθρωπου με εμπειρια ειναι πολυ σημαντικη σε αυτη την τοσο σοβαρη συζητηση!!!
Όντως… και τι ευλογία για εσάς να έχετε δημιουργήσει μια μεγάλη οικογένεια και μετά από τόσα χρόνια, ν’ ανακαλύπτετε στοιχεία της πρόνοιας Του Θεού στο πρόσωπο της συζύγου σας! Μια πραγματικότητα σχεδόν άγνωστη στην κοινωνία μας
Δημοσιεύτηκε παραπάνω η απάντηση της ιστοσελίδας μας, η οποία επεκτάθηκε και στην σχετική ερώτηση που εκκρεμούσε: Η Εκκλησία τι άποψη έχει για τις σχέσεις με το άλλο φύλο στην εφηβική ηλικία; Είναι πολλές οι προκλήσεις από το σχολείο και την κοινωνία που και οι ίδιοι οι έφηβοι δεν ξέρουν τι να κάνουν…
Ευχαριστουμε πολυ για την τοσο ωραια και περιεκτικη απαντηση που δωσατε!!!
Με τη σειρά μου, θέλω να πω ότι δεν είναι κακό να ερωτευθεί κανείς… Όμως προσοχή! Ο έρωτας αρκετές φορές είναι σαν την φούσκα… Οπότε πρέπει εκτός τον έρωτα να υπάρχει και η αγάπη η αμοιβαία. Θέλω να πω ότι αν ερωτευθείς, πρέπει ταυτόχρονα να έχεις και αγάπη. Και το τονίζω διότι συμβαίνει πολλές φορές να συγχέονται οι λέξεις έρωτας και αγάπη. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να ερωτευτεί κανείς.. Ίσα ίσα αυτό είναι το φυσιολογικό για τους ανθρώπους και όχι παρά φύσιν συμπεριφορές που προβάλλονται πολύ τελευταία, τις οποίες δεν θα αναλύσω διότι υπάρχει αντίστοιχο θέμα στην σελίδα.