Ερώτηση που λάβαμε:

Η προσευχή, μάθαμε, ότι είναι επικοινωνία με το Θεό. Τι “επικοινωνία” είναι αυτή; Είναι επικοινωνία σαν αυτή που έχεις με κάποιο φίλο σου; Ζωντανή; Ναι αλλά είναι δυνατόν να συναντάς τον φίλο σου και να του λες ΑΚΡΙΒΩΣ τα ίδια λόγια ΚΑΘΕ φορά; Η επικοινωνία είναι μια έννοια δυναμική (δηλ. μεταβαλλόμενη). Γιατί, λοιπόν, κάθε πρωί και βράδυ να λέμε ακριβώς τα ίδια λόγια, τις ίδιες προσευχές (π.χ απόδειπνο); Δεν καταντάει έτσι η προσευχή ένα “ποιηματάκι” το οποίο μαθαίνουμε και το λέμε ασυναίσθητα; Πώς γίνεται να έχεις λαχτάρα να πεις κάθε βράδυ τα ίδια λόγια; Πώς το “ποιηματάκι” γίνεται επικοινωνία και συνεπώς πόθος και ανάγκη για προσευχή και όχι μια άχαρη υποχρέωση, ένα ακόμα “πρέπει”;

Η απάντηση της ιστοσελίδας μας:

Ο τρόπος να επικοινωνείς με το Θεό, λέγεται προσευχή. Προσευχή σημαίνει αναζήτηση του Θεού, προσωπικός διάλογος με τον Κύριο των όλων, συνάντηση και κοινωνία μαζί Του. Άρα προσευχή είναι μια πράξη, ένα βίωμα, μία στάση.

Πολύ συχνά στη ζωή μας, η προσευχή δεν παίρνει την πρώτη θέση, χάνει τη σημασία της, καταντάει μία ακόμα δουλειά σε τόσες άλλες υποχρεώσεις. Είναι όμως, «τα νεύρα και η ζωή της ψυχής», όπως έχει χαρακτηριστεί και αποτελεί την πιο ενδιαφέρουσα και συναρπαστική συζήτηση που μπορεί να υπάρξει, κάτι το οποίο όμως εξαρτάται από εμάς.

Όπως στις ανθρώπινες σχέσεις η αγάπη και η φιλία δεν αναπτύσσονται αν δεν είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε πολλά για χάρη τους, έτσι και στη σχέση μας με τον Θεό. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να βάλουμε στην άκρη πολλά πράγματα, για να δώσουμε στον Θεό την πρώτη θέση στη ζωή μας. «Να αγαπήσεις τον Κύριο και Θεό σου μέσα απ’ όλη σου την καρδιά, με όλη σου την ψυχή, με όλη σου τη δύναμη και με όλη σου τη διάνοια» (Λουκά ι΄ 27). Όλοι ξέρουμε τι σημαίνει να αγαπάει κανείς κάποιον με όλη την καρδιά. Άραγε, προσφέρουμε στον Θεό πιο πολλή αγάπη από τους συγγενείς και φίλους;

Η αγάπη δεν είναι το κίνητρο να θέλει να συναντήσεις τα αγαπημένα σου πρόσωπα και να ανοίξεις την καρδιά σου, να μοιραστείς τη χαρά ή τη λύπη μαζί τους; Αν παρατηρήσεις, και με τους οικείους σου, συγγενείς ή φίλους, συνήθως συζητάτε για τα ίδια θέματα με τα ίδια λόγια, αλλά αλλάζουν κάποιες φορές τα συναισθήματα.

Άλλωστε… πόσες φορές έχεις ακούσει ή έχεις τραγουδήσει το αγαπημένο σου τραγούδι; Κι όμως, κάθε φορά ακόμα περισσότερο σου αρέσει. Πόσες φορές διάβασες το ίδιο γράμμα ή το ίδιο sms που πήρες από αγαπητό σου πρόσωπο; Κι όμως, κάθε φορά συγκινείσαι. Πόσες φορές διάβασες το αγαπημένο σου διήγημα; Τα ίδια λόγια κάθε φορά διαβάζεις, μα όλο και πιο πολύ σ’ αρέσει… Το θέμα λοιπόν δεν είναι τα λόγια, αλλά το πόσο αγαπάς αυτό που διαβάζεις και (στην περίπτωσή μας) Αυτόν με τον οποίο σχετίζονται τα λόγια.

Σε σχέση με τα «ίδια λόγια κάθε φορά», να αναφέρουμε ένα παράδειγμα ακόμη. Το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας τελείται συνεχώς εδώ και πάνω από 1500 χρόνια, με την ίδια ακριβώς μορφή, τα ίδια λόγια, τις ίδιες ευχές… Και παραμένει αναντίρρητα η πιο υψηλή, η πιο ζωντανή επικοινωνία του Θεού με τους πιστούς. Το αντιλαμβάνονται όλοι; Το ζούνε όλοι;  Η απάντηση είναι αρνητική και η πρόκληση απευθύνεται σε εμάς.

Πρόσεξε και το εξής: οι μοναχοί προσεύχονται όλη τη μέρα με τις ίδιες πέντε λέξεις! Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με… Και με αυτή την προσευχή πλησιάζουν όλο και περισσότερο τον Θεό, Τον αγαπούν όλο και πιο πολύ. Είναι ζήτημα καρδιάς! Και οι άγγελοι, δοξολογούν τον Θεό με μόνο μία λέξη, την οποία προφέρουν ακατάπαυστα: «Άγιος, άγιος, άγιος…». Έτσι θα δοξολογούμε κι εμείς τον Θεό στη μέλλουσα ζωή.

Η μυστηριακή ένωση,  η συνάντηση με τον Θεό, τόσο στη συλλογική (Θεία Λατρεία) όσο και στην ατομική προσευχή, λοιπόν, προϋποθέτει ατομική προσπάθεια και τον ανάλογο πνευματικό αγώνα, καθώς και την εκζήτηση της χάρης του Θεού.

Η επιμονή και η υπομονή στο εξαίρετο αυτό «άθλημα της ελευθερίας» απαιτεί θυσία και προσπάθεια εκ μέρους σου. Η ραθυμία, η κόπωση, ο διάβολος που τον καίνε οι προσευχές σου αγωνίζεται να διακόψει την επικοινωνία σου αυτή με διάφορες προφάσεις ή σκέψεις.

Σ’ αυτό το ιερό αγώνισμα κράτησε κάποιες πρακτικές συμβουλές που θα σε βοηθήσουν. Όταν δεν έχεις όρεξη να προσευχηθείς, θυμήσου τη φράση που λέει ο λαός «Τρώγοντας έρχεται η όρεξη». Δηλαδή εσύ κάνε τον κόπο και ο Θεός θα σου δείξει τον τρόπο. Εσύ βάλε την ποσότητα και ο Κύριος θα σου δώσει την ποιότητα. Επίσης, όταν δεν νιώθεις την ανάγκη να διαβάσεις τις καθιερωμένες προσευχές – οι οποίες, βέβαια, είναι συνέπεια φωτισμού του Αγίου Πνεύματος και ό,τι ποθεί η ψυχή υπάρχει μέσα σ’ αυτές – προσευχήσου με τα εξής λόγια: «Κύριε, δεν ξέρω να προσεύχομαι, μάθε με να προσεύχομαι» και να συνεχίσεις με απλά και καρδιακά λόγια. Το πιο σημαντικό είναι να προσπαθήσεις να προσευχηθείς με την καρδιά. Η ψυχρή απαγγελία κειμένων να γίνει λόγος καρδιάς, εσωτερική ανάγκη, θεία προσμονή.

Συμπερασματικά, η πίστη στο γεγονός ότι ο Πανταχού Παρών στέκεται δίπλα σου και σε ακούει, η αγάπη που θα προσφέρεις στον πιο πιστό σου Φίλο με την τήρηση των εντολών Του και τέλος ο προσωπικός σου αγώνας θα συντελέσουν ώστε η προσευχή να γίνει για σένα αληθινή χαρά, πόθος, λαχτάρα.