Ερωτήσεις που λάβαμε στην ιστοσελίδα μας:

Να παίζω βιντεοπαιχνίδια; Είναι σωστό ως ορθόδοξοι χριστιανοί να παίζουμε βιντεοπαιχνίδια;
Υπάρχουν ηλεκτρονικά παιχνίδια στα οποία ο παίκτης παίρνει τον ρόλο ενός στρατιώτη σε μια ομάδα και σκοπός του είναι να αντιμετωπίσει την αντίπαλη ομάδα σε ένα πεδίο μάχης. Τα λεγόμενα “first/third person shooter games” τα οποία πολλές φορές θεωρούνται και ως παιχνίδια στρατηγικής. Μπορεί ένας ορθόδοξος χριστιανός στον ελεύθερό του χρόνο να ασχολείται με αυτά τα παιχνίδια;

Η απάντηση της ιστοσελίδας μας:

Το θέμα είναι τεράστιο και δεν μπορεί να εξαντληθεί σε μια απλή απάντηση από την ιστοσελίδα μας. Τα βιντεοπαιχνίδια καταλαμβάνουν σήμερα σημαντικό χρόνο στην ζωή των νέων σε σημείο που θεωρείται σχεδόν απίθανη η περίπτωση ενός νέου που δεν ασχολείται με αυτά. Παραθέτουμε σύντομα κάποιες γενικές αρχές και για περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με το θέμα, δείτε παρακάτω προτεινόμενα σχετικά βιβλία!

Σύμφωνα με μελέτες, η χρήση των βιντεοπαιχνιδιών – πέρα από την χρήση τους ως ψυχαγωγικό μέσο – αποτελεί αιτία βελτίωσης των αντανακλαστικών και της μνήμης, αύξησης των γνώσεων, καλλιέργειας της φαντασίας, τόνωσης της αυτοπεποίθησης του χρήστη αλλά και αιτία εξοικείωσής του με την τεχνολογία, η οποία έχει γίνει πολύ σημαντική στις μέρες μας. Να σημειώσουμε ότι είναι και μια διέξοδος για ψυχαγωγία αρκετά παιδιά λόγω της έλλειψης εξωτερικών χώρων για παιχνίδι με τους φίλους τους κοντά τους (γήπεδα, πάρκα κ.λπ.).

Από την άλλη, έχουν παρατηρηθεί πολλές περιπτώσεις που η χρήση των βιντεοπαιχνιδιών οδηγεί σε δυσάρεστα αποτελέσματα: εθισμό, κοινωνική αποξένωση (περιπτώσεις παιδιών που περιμένουν πώς και πώς να τελειώσει η εκδρομή, που είναι με τους φίλους τους, για να παίξουν βιντεοπαιχνίδι), παραβατική συμπεριφορά, έκθεση σε βίαιο ή/και ανήθικο περιεχόμενο, απόλυτη ταύτιση χρήστη με τον εικονικό χαρακτήρα που διαχειρίζεται, προβλήματα στην όραση και γενικά στην υγεία των χρηστών (λόγω άγχους και έντασης κατά την διάρκεια του παιχνιδιού – σχετίζεται άμεσα με την διάρκεια ενασχόλησης και τον εθισμό σε αυτά).

Θα μπορούσαμε, κάπως γενικά, να πούμε ότι αν ένα παιχνίδι μάς οδηγεί να θέλουμε να φύγουμε από την παρέα μας ή επηρεάζει την συμπεριφορά μας ή μας κάνει να αμελούμε τις υποχρεώσεις και τις προσωπικές μας ανάγκες, πρέπει να βρούμε τρόπο να βάλουμε όρια στον εαυτό μας σχετικά με τα παιχνίδια. Πολύ περισσότερο πρέπει να προσέχουμε, όταν τα παιχνίδια έχουν βίαιο περιεχόμενο ή ανήθικο ή και αντιχριστιανικό. Στην συσκευασία των παιχνιδιών υπάρχει σήμανση που εξηγεί τι περιέχει το παιχνίδι. Να ψάχνουμε για τα παιχνίδια που θέλουμε να παίξουμε τι έχουν και να αποφεύγουμε αυτά που μπορούν να βλάψουν την ψυχή μας. Η αποφυγή αυτών μόνο καλό θα μας κάνει. Να είμαστε ειλικρινείς, συνεπώς, με τον εαυτό μας και μόλις παρατηρήσουμε ότι κάτι μάς επηρεάζει, να δράσουμε αναλόγως.

Παρόλα αυτά, επειδή υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τύποι παιχνιδιών (στρατηγικής, 1st/3rd person shooter, adventure, προσομοίωσης οδήγησης και αθλημάτων, RPG κλπ), παιχνιδομηχανών (PS, Pc, Wii, κλπ), που καθένα έχει διαφορετική επίδραση πάνω στους νέους, είναι καλύτερο να αναζητηθεί η απάντηση για τη στάση μας σε αυτό το θέμα στα παρακάτω βιβλία: