Ερωτήσεις που λάβαμε στην ιστοσελίδα μας:
Να παίζω βιντεοπαιχνίδια; Είναι σωστό ως ορθόδοξοι χριστιανοί να παίζουμε βιντεοπαιχνίδια;
Υπάρχουν ηλεκτρονικά παιχνίδια στα οποία ο παίκτης παίρνει τον ρόλο ενός στρατιώτη σε μια ομάδα και σκοπός του είναι να αντιμετωπίσει την αντίπαλη ομάδα σε ένα πεδίο μάχης. Τα λεγόμενα “first/third person shooter games” τα οποία πολλές φορές θεωρούνται και ως παιχνίδια στρατηγικής. Μπορεί ένας ορθόδοξος χριστιανός στον ελεύθερό του χρόνο να ασχολείται με αυτά τα παιχνίδια;
Η απάντηση της ιστοσελίδας μας:
Το θέμα είναι τεράστιο και δεν μπορεί να εξαντληθεί σε μια απλή απάντηση από την ιστοσελίδα μας. Τα βιντεοπαιχνίδια καταλαμβάνουν σήμερα σημαντικό χρόνο στην ζωή των νέων σε σημείο που θεωρείται σχεδόν απίθανη η περίπτωση ενός νέου που δεν ασχολείται με αυτά. Παραθέτουμε σύντομα κάποιες γενικές αρχές και για περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με το θέμα, δείτε παρακάτω προτεινόμενα σχετικά βιβλία!
Σύμφωνα με μελέτες, η χρήση των βιντεοπαιχνιδιών – πέρα από την χρήση τους ως ψυχαγωγικό μέσο – αποτελεί αιτία βελτίωσης των αντανακλαστικών και της μνήμης, αύξησης των γνώσεων, καλλιέργειας της φαντασίας, τόνωσης της αυτοπεποίθησης του χρήστη αλλά και αιτία εξοικείωσής του με την τεχνολογία, η οποία έχει γίνει πολύ σημαντική στις μέρες μας. Να σημειώσουμε ότι είναι και μια διέξοδος για ψυχαγωγία αρκετά παιδιά λόγω της έλλειψης εξωτερικών χώρων για παιχνίδι με τους φίλους τους κοντά τους (γήπεδα, πάρκα κ.λπ.).
Από την άλλη, έχουν παρατηρηθεί πολλές περιπτώσεις που η χρήση των βιντεοπαιχνιδιών οδηγεί σε δυσάρεστα αποτελέσματα: εθισμό, κοινωνική αποξένωση (περιπτώσεις παιδιών που περιμένουν πώς και πώς να τελειώσει η εκδρομή, που είναι με τους φίλους τους, για να παίξουν βιντεοπαιχνίδι), παραβατική συμπεριφορά, έκθεση σε βίαιο ή/και ανήθικο περιεχόμενο, απόλυτη ταύτιση χρήστη με τον εικονικό χαρακτήρα που διαχειρίζεται, προβλήματα στην όραση και γενικά στην υγεία των χρηστών (λόγω άγχους και έντασης κατά την διάρκεια του παιχνιδιού – σχετίζεται άμεσα με την διάρκεια ενασχόλησης και τον εθισμό σε αυτά).
Θα μπορούσαμε, κάπως γενικά, να πούμε ότι αν ένα παιχνίδι μάς οδηγεί να θέλουμε να φύγουμε από την παρέα μας ή επηρεάζει την συμπεριφορά μας ή μας κάνει να αμελούμε τις υποχρεώσεις και τις προσωπικές μας ανάγκες, πρέπει να βρούμε τρόπο να βάλουμε όρια στον εαυτό μας σχετικά με τα παιχνίδια. Πολύ περισσότερο πρέπει να προσέχουμε, όταν τα παιχνίδια έχουν βίαιο περιεχόμενο ή ανήθικο ή και αντιχριστιανικό. Στην συσκευασία των παιχνιδιών υπάρχει σήμανση που εξηγεί τι περιέχει το παιχνίδι. Να ψάχνουμε για τα παιχνίδια που θέλουμε να παίξουμε τι έχουν και να αποφεύγουμε αυτά που μπορούν να βλάψουν την ψυχή μας. Η αποφυγή αυτών μόνο καλό θα μας κάνει. Να είμαστε ειλικρινείς, συνεπώς, με τον εαυτό μας και μόλις παρατηρήσουμε ότι κάτι μάς επηρεάζει, να δράσουμε αναλόγως.
Παρόλα αυτά, επειδή υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τύποι παιχνιδιών (στρατηγικής, 1st/3rd person shooter, adventure, προσομοίωσης οδήγησης και αθλημάτων, RPG κλπ), παιχνιδομηχανών (PS, Pc, Wii, κλπ), που καθένα έχει διαφορετική επίδραση πάνω στους νέους, είναι καλύτερο να αναζητηθεί η απάντηση για τη στάση μας σε αυτό το θέμα στα παρακάτω βιβλία:
Χρειάζεται να παίζουν για να χαλαρώνουν λίγο από την ένταση των μαθημάτων και του σχολικού άγχους.Τα παιχνίδια της στρατηγικής ακονίζουν τον εγκέφαλο και είναι μέρος της ζωής μας. Ο Μέγας Αντώνιος κάποτε είπε σε κάποιον κυνηγό ότι και οι μοναχοί πρέπει να χαλαρώνουν από την ένταση των ασκήσεων. Η ζωή δεν απαιτεί μόνο εργασία και σοβαρότητα αλλά απαιτεί και λίγη ψυχαγωγία.
Ναι, σίγουρα, ο άνθρωπος όποιας ηλικίας κι αν ειναι, χρειάζεται και λίγη ψυχαγωγία, αλλά όπως τονίσατε, με παιχνίδια στρατηγικής και τα παρόμοιά τους που ακονίζουν τον εγκέφαλο και δεν λερώνουν την ψυχή!!!
Η λέξη ψυχαγωγία = αγωγή της ψυχής έχει αλλάξει από το ξένο entertainment που είναι περισσότερο διασκεδαστικός όρος. Έτσι μπορούμε να δούμε οτι τα περισσότερα ηλεκτρονικά παιχνίδια είναι περισσότερο διασκεδαστικού παρά ψυχαγωγικού χαρακτήρα καθώς εκείνα που πραγματικά προσφέρουν αγωγή της ψυχής μπορεί να είναι κάποια στρατηγικά ή ωφέλιμα για τον άνθρωπο. Δυστυχώς τα περισσότερα -κυρίως αυτά που πλασάρονται ως εμπορικά- ηλεκτρονικά παιχνίδια είναι εκτός των άλλων τρομερά εθιστικά, κάποια απαιτούν να είναι κάποιος και 24 ώρες συνδεδεμένος στο διαδίκτυο, δε προσφέρουν τίποτα και ίσα ίσα μπορεί να προκαλέσουν πολλά προβλήματα όπως τον πολύωρο εθισμό, αποκοπή επικοινωνίας από οικογένεια/φίλους και φυσικά δεν προσφέρουν κάτι παραπάνω από το να βγεί ένα παιδί να παίξει έξω 1 ώρα πραγματικά έχοντας αληθινή και όχι εικονική επικοινωνία. Οι γονείς μπορούν να φροντίσουν να υπάρχουν επιτραπέζία παιχνίδια που είναι πολύ ωφέλιμα, βοηθούν στη σκέψη και μπορεί έτσι να έρθει πιο κοντά η οικογένεια ή ακόμα και οι φίλοι. Σημασία έχει η ποιότητα και όχι η ποσότητα…
Νομιζω οτι τα fps παιχνιδια ειναι αρκετα εθιστικα….γι αυτο ισως να μην περιοριστουμε στην ψυχαγωγια λιγης ωρας για ξεσκασμα οταν παιζουμε αυτα…μπορει τελικα να μας αποσυγκεντρωσουν πολυ απο τον κυριο στοχο μας, την πνευματικη ζωη…ωστοσο ισως με καποια παρεα (και κατα προτιμηση οχι διαδικτακη) να ηταν καλη επιλογη για ξεσκασμα!!!
Πιστεύω πως τα συγκεκριμένα παιχνίδια στρατηγικής που όποιος τα παίζει έχει το ρόλο του στρατιώτη δεν είναι κι ότι καλύτερο, κι επειδή έχω δει ανθρώπους πως τα παίζουνε, μου είχαν προκαλέσει τρόμο και ψυχική ανατάραξη και οι σκηνές ήταν μερικές φορές φρικιαστικές. Νομίζω πως αυτά τα βιντεοπαιχνίδια κάνουν τον άνθρωπο να μην έχει πρόβλημα στην τελική περίπτωση να σκοτώνει συνάνθρωπό του(υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις) λόγω της συνήθειας να σκοτώνει και του εθισμού(το όποιο είναι πάθος και πρέπει να το πολεμήσουμε) του στα βιντεοπαιχνίδια αυτά. Μάλλον αυτά τα παιχνίδια κάνουν στον άνθρωπο “πλύση εγκεφάλου” και είναι εργαλεία του διαβόλου. Στα υπόλοιπα βιντεοπαιχνίδια χρειάζεται διάκριση για τον αν έχουν καλό περιεχόμενο, μπορούμε και να συμβουλευόμαστε τον πνευματικό μας.
Δημοσιεύτηκε παραπάνω η απάντηση της ιστοσελίδας μας.
Είναι δυνατόν εκτός από την ελλιπή απάντηση να μας παραπέμπετε σε βιβλία που απευθύνονται το πολύ στα χελιδόνια;
Δημοσιεύουμε το σχόλιό σου, αλλά σου εφιστούμε την προσοχή στον κανόνα σχολιασμού υπ’ αριθμόν 10.
Επίσης, να επισημάνουμε ότι τα βιβλία που προτείνονται: το μεν “Βιντεοπαιχνίδια” είναι γραμμένο για νέους και γονείς, το “Δαχτυλίδι της Σαπουνόφουσκας” είναι εφηβικό μυθιστόρημα όπου αναλύεται το θέμα των βιντεοπαιχνιδιών και μόνο το “Ο Χάρης του υπολογιστή” κατατάσσεται από κάποιους, μεταξύ άλλων κατηγοριών (π.χ. Λογοτεχνία) στα Παιδικά βιβλία. Ας μην μας μπερδεύει η εικονογράφηση ή το εξώφυλλο.
περιπου ποση ωρα την εβδομαδα μπορει να παιζει ενα παιδι 12 ετων;