Ερώτηση που λάβαμε:
Γιατι ειναι κακο να πηγαινεις σε κλαμπ??…..σε ενα τετοιο χωρο υπαρχει Θεος ή μηπως τον τοποθετουμε οπου μας αρεσει??…..ή ακομα χειροτερα, μηπως τον τοποθετουμε οπου εμεις νομιζουμε οτι υπαρχει??!!! Μηπως ο Θεος ειναι στη ψυχη??? ή ειναι καπου οπου καποιοι μας εχουν ορισει χωρις να το ψαξουμε??
Η απάντηση της ιστοσελίδας μας:
Για να ξεκινήσουμε την απάντησή μας στην καίρια αυτή ερώτηση, να πούμε καταρχήν πως ο Θεός είναι πανταχού παρών. Το ζήτημα όμως δεν είναι το πού βρίσκεται ο Θεός αλλά το πού θα Τον αναζητήσουμε εμείς για να Τον βρούμε και με ποιες προϋποθέσεις μπορεί να γίνει η συνάντηση αυτή.
Ο Κύριος μας, στους περίφημους μακαρισμούς στην επί του Όρους Ομιλία του αναφέρει: «Μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται». Θέτει λοιπόν ως κριτήριο της συναντήσεώς μας μαζί Του, την καθαρή καρδιά. Επειδή όμως, ως άνθρωποι δεν διαθέτουμε μόνο ψυχή αλλά και σώμα, η κατάσταση της ψυχής μας εξαρτάται άμεσα από την εκδήλωση των σωματικών μας αισθήσεων.
Σε ένα κλαμπ η περιρρέουσα ατμόσφαιρα επηρεάζει άμεσα τις ανθρώπινες αισθήσεις. Η δυνατή – ξεσηκωτική μουσική, ο πολλές φορές άσεμνος χορός, το προκλητικό ντύσιμο, το ποτό, η κάλυψη που παρέχει το χαμηλό φως, ρίχνουν τις αντιστάσεις του ανθρώπου, διεγείρουν τις αισθήσεις του και τον ωθούν σε ενέργειες που πολύ πιθανόν να απέφευγε υπό το φως του ήλιου και σε νηφάλια κατάσταση.
Τίθενται λοιπόν τα ερωτήματα: Μπορούν τα μάτια μας να μείνουν καθαρά σε έναν τέτοιο χώρο; Μπορούν οι επιθυμίες και οι λογισμοί μας να είναι αγαθοί; Μπορούμε να μείνουμε ανεπηρέαστοι από τις προκλήσεις; Μας εκφράζουν τα λόγια των τραγουδιών που ακούγονται; Τελικώς μπορεί η καρδιά μας μείνει καθαρή μέσα σε ένα κλαμπ; Αν όχι…
Δεν νομίζω να είναι κακό αρκεί ο άνθρωπος να μην κάνει αισχρά πράγματα και να υπάρχει σωστή κι όχι απρεπή μουσική!!!!!
Ξέρεις πολλά club με σωστή και όχι “άπρεπη” μουσική?
Αν δεν έχει φίλε μου άπρεπη μουσική 1. δεν θα καταναλώσεις αλκοόλ, άρα δεν θα τα “πιάσουν” 2. ενδεχομένως δεν θα καταναλώσεις και κάτι πιο σκληρό, πάλι δεν θα τα “πιάσουν” 3. θα βαρεθείς και θα σηκωθείς να φύγεις και έτσι πάλι δεν θα τα “πιάσουν”…
Δεν φτάνει μόνο αυτό, αλλά όντως είναι κακό, αφού δεν έχει κάτι καλό που θα ανεβάσει την ψυχή του ανθρώπου… Δεν αρκεί μόνο να βρίσκεται κανείς σε έναν τέτοιο χώρο κι απλά να προσέχει να μη βλέπει και να μην ακούει τα διάφορα απρεπή που λέγονται και γίνονται γύρω του… Καλύτερα να μην πάει καθόλου! Πρέπει να μεταδώσουμε το ανδρείο φρόνημα στα παιδιά (ιδιαίτερα τα ομαδόπουλα και τα κατηχητόπουλα) για να μάθουν να λένε “όχι” σ’αυτές τις προσκλήσεις και προκλήσεις απ’τους συνομηλίκους τους. Αφού δεν έχουν να κερδίσουν κάτι καλό σε τέτοιο χώρο, γιατί να πάνε;; Πρέπει κι εμείς να τους αντιπροτείνουμε έξυπνες κι εναλλακτικές λύσεις για όμορφη κι αγνή ψυχαγωγία! Κι όταν είναι χορτάτη η ψυχή του παιδιού απ’το καθαρό, δεν θα ψάξει να βρει τίποτα βρώμικο (που σίγουρα έχουν να δώσουν αυτοί οι χώροι).
Το βασικότερο πρόβλημα για εμένα είναι το εξής : οτι εφόσον οι περισσότεροι συνομίληκοι ενός παιδιού θεωρούν αυτού του τύπου τη διασκέδαση δεδομένη για την ηλικία τους, πως εγώ σαν πατέρας θα κάνω το παιδί μου να μην νιώσει άσχημα όταν δεί οτι οι φίλοι/ες του το “αποκλείσουν” και να μη νιώσει μειονεκτικά επειδή δε θα δεχτεί τη πρόσκληση. Ίσως είναι καλύτερα να καταλάβει μόνο του οτι δε προσφέρει τίποτε ουσιαστικό αυτού του είδους η ‘διασκέδαση’ και να έχει άλλες δραστηριότητες που θα το κάνουν να καταλάβει την διαφορά της ουσίας από το τίποτα στη ψυχαγωγία, γιατί το να του το απαγορευσω, θα του εξάψει τη περιέργεια και θα το κάνει κρυφά ή θα θυμώσει που πάνε άλλοι και όχι εκείνο. Εκτός αν οι παρεές που έχει το παιδί μου είναι ίδιες οτι αφορά τη νοοτροπία ζωής. Σαν γονιός και εγώ, με αυτά που έχω δει και φυσικά ακούσει (πρόσφατο παράδειγμα παιδιά μόλις 15 χρονών που λιποθύμησαν από την υπερβολική δόση αλκοόλ) ανησυχώ πολύ και θέλω να προστατεύσω το παιδί μου. Αλλά όπως είχε πεί και ο μακαριστός Χριστόδουλος σε κάποιο άρθρο του, δε γίνεται να κλειδώσουμε σε ένα κλουβί τα παιδιά για να μη δούν το κακό, αρκεί να μάθουν να το ξεχωρίζουν και να το αποφεύγουν έχωντας ορθή αγωγή.
Κοροϊδευόμαστε;
Ξέρουμε ότι τα κλαμπ είναι μπουτίκ κρεάτων, δεν υπάρχει άλλος λόγος να βρεθείς εκεί.
Όλα τα άλλα είναι εκ του περισσού αν όχι του πονηρού.
τα λέει όλα ο ίδιος ο Κύριος:
Εἰ ὁ κόσμος ὑμᾶς μισεῖ, γινώσκετε ὅτι ἐμὲ πρῶτον ὑμῶν μεμίσηκεν.
εἰ ἐκ τοῦ κόσμου ἦτε, ὁ κόσμος ἂν τὸ ἴδιον ἐφίλει· ὅτι δὲ ἐκ τοῦ κόσμου οὐκ ἐστέ, ἀλλ᾿ ἐγὼ ἐξελεξάμην ὑμᾶς ἐκ τοῦ κόσμου, διὰ τοῦτο μισεῖ ὑμᾶς ὁ κόσμος.
μνημονεύετε τοῦ λόγου οὗ ἐγὼ εἶπον ὑμῖν· οὐκ ἔστι δοῦλος μείζων τοῦ κυρίου αὐτοῦ. εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσιν· εἰ τὸν λόγον μου ἐτήρησαν, καὶ τὸν ὑμέτερον τηρήσουσιν.
Κατά Ιωάννην κεφ. ΙΕ στιχ. 18-20
Ρωτάς: “γιατί είναι κακό να πηγαίνεις σε κλάμπ;”
και απαντώ: “Για τον ίδιο ακριβώς λόγο που είναι καλό να πηγαίνεις Εκκλησία”.
Όσο γεμίζεις σφηνάκια, τόσο αδειάζεις από Χριστό, όσο γεμίζεις Χριστό, τόσο αδειάζουν τα κλάμπ.
πολύ καλό!
Δεν μπορείς να αρνηθείς την πραγματικότητα….ας μην τα γενικοποιούμε ολα….φιλε μου που λες οτι ειναι μπουτικ κρεατων σου λεω πως δεν ισχυει για ολους….μεσα απο κλαμπ και απο ζωη βουτηγμενη στη μοιχεια εχουν προελθει μεγαλοι αγιοι της εκκλησιας….και αν θες να ξερεις ειχα καποιον γνωστο μου με τετοιο παραδειγμα ο οποιος τωρα ειναι απιστευτος ανθρωπος….οσο για το αν ειναι κακο…το θεμα ειναι γιατι πας???αν πας επειδη σε καλεσαν και κρινεις οτι απλα πας για την παρεα με φιλους που γνωριζεις δεν ειναι κακο…αν θες να πας να κανεις ασχημα πραγματα ναι ειναι κακο!!! ομως συμφωνω κι εγω σε αυτο που εχει πει ο πατηρ χριστοδουλος…..δεν μπορεις να κλειδωνεις τα παιδια…..πολλες φορες σε καποια πραγματα οχι σε ολα, αν δεν παθεις δεν θα μαθεις…..διοτι αν απο μικρο του μαθαινεις να μην ξερει καν τι ειναι ολα αυτα και να μην εχει επαφη ομιλιας με το αλλο φυλο τοτε οταν θα βγει μονος του στην κοινωνια ολα αυτα θα του ερθουν κεραυνος…και οχι μονο μπορει να τα κανει ολα αυτα αλλα μπορει να γινει και τροπος ζωης!!!!
Φυσικά! Γι’αυτό με το παράδειγμά τους οι γονείς και (ιδιαίτερα στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη) με φιλίες αγνές και καθαρές που υπάρχουν σε χριστιανικά περιβάλλοντα, σώζουμε και προφυλάσσουμε τα παιδιά από κάτι τόσο δελεαστικό που μπορεί η πλειοψηφία των συνομηλίκων τους να το θεωρεί διασκέδαση, αλλά με τη σωστή ανατροφή και την καλή παρέα από νωρίς, θα καταλάβουν κι από μόνα τους πως είναι μόνο καταστροφή η νυχτερινή ζωή… Σίγουρα, δεν μπορεί κανένας γονιός να κλειδώσει το παιδί του στο σπίτι, αλλά μπορεί να το μεγαλώσει με αυτή τη νοοτροπία και τότε το παιδί, παρά τις φοβερά αμαρτωλές επιδράσεις του εξωτερικού του περιβάλλοντος, θα μπορέσει να κρατηθεί στις αξίες με τις οποίες μεγάλωσε και θα βρει από μόνο του τις εναλλακτικές λύσεις για όμορφη ψυχαγωγία με την κατάλληλη παρέα και στους κατάλληλους χώρους!
Ο Θεός είναι “πανταχού παρών και τα πάντα πληρών” και φυσικά τα club δεν αποτελούν εξαίρεση.
Το ερώτημα είναι που είμαστε εμείς όταν βρισκόμαστε σε ένα club. Είμαστε σε μια πνευματική κατάσταση χάριτος και κοινωνίας με το Θεό ή σε μια κατάσταση πειρασμού μέσα σε ένα περιβάλλον σαρκολατρίας και κραιπάλης;
“μὴ μεθύσκεσθε οἴνῳ, ἐν ᾧ ἐστιν ἀσωτία, ἀλλὰ πληροῦσθε ἐν Πνεύματι,” (Εφ. ε’ 18)
Ας μου επιτραπεί να πω ένα παράδειγμα. Τα ερτζιανά κύματα του ραδιοφώνου βρίσκονται σχεδόν παντού γύρω μας. Για να ακούσεις όμως ένα συγκεκριμένο ραδιοφωνικό σταθμό πρέπει να συντονιστείς με την κατάλληλη συσκευή στην κατάλληλη συχνότητα και αυτό δεν είναι πάντα και οπουδήποτε εφικτό. Υπάρχουν προϋποθέσεις!..
Μπορούμε λοιπόν εμείς να “πιάσουμε τη συχνότητα” του Θεού μέσα από ένα club? Αυτή είναι μια προσωπική ερώτηση που όποιον τον απασχολεί θα πρέπει να την απαντήσει με ειλικρίνεια για τον εαυτό του.
Από εκεί και πέρα κάποιους ανθρώπους πιθανόν να τους επισκέφτηκε η Χάρις του Θεού σε τέτοιους και πολύ χειρότερους χώρους και να αφυπνίστηκαν πνευματικά και να άλλαξαν ζωή. Όντως έχουμε αγίους πρώην άσωτους, πρώην ληστές, πρώην φονείς τους οποίους ο Θεός τους ανέστησε πνευματικά μέσα από το βούρκο της αμαρτίας ανταποκρινόμενος ενδεχομένως σε κάποιο κρυφό στεναγμό της καρδιάς τους. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι θα γίνουμε άσωτοι ή ληστές για να βρούμε το Θεό. Δε βγαίνει αυτό το συμπέρασμα από το παράδειγμά αυτών των αγίων αλλά το ακριβώς αντίθετο. Ούτε επίσης πρέπει να νομίζουμε ότι φλερτάροντας με τον πειρασμό θα βγούμε αλώβητοι βασιζόμενοι στις δικές μας ηθικές δυνάμεις.
Το που ακριβώς είναι τα όρια στους χώρους και τους τρόπους ο καθένας θα το βρει μέσα από την καθοδήγηση του πνευματικού του και τον πνευματικό του αγώνα.
Ακριβώς! Κι ακόμη περισσότερο για τα παιδιά που δεν έχουν την πνευματική ωριμότητα ακόμα να αντιμετωπίσουν τον πειρασμό μέσα στην ίδια τη φωλία του, καλύτερα να αποφεύγουν τέτοιους χώρους! Τη στιγμή που ξέρουμε κάτι ότι είναι αμαρτωλό, δεν χρειάζεται να το γευθούμε, να αλλοιώσουμε την ψυχή μας σε δρόμους επικίνδυνους και μετά να λέμε ότι ο Θεός είναι μεγάλος και θα μας γλυτώσει και θα μας επαναφέρει στην προτέρα κατάσταση!
Δημοσιεύτηκε παραπάνω η απάντηση της ιστοσελίδας μας.
Όταν πρέπει να πάρω μία τέτοια απόφαση, σκέφτομαι αν θα ήθελα ο Χριστός στην Δευτέρα Παρουσία να με βρει σε ένα μέρος που στην πραγματικότητα δεν τηρεί τις εντολές Του. Απαντώντας σε αυτή την ερώτηση, γνωρίζω πως πρέπει να απαντώ σε τέτοιου είδους προσκλήσεις και κυρίως να μένω σταθερή στον Πνευματικό μου αγώνα.