Ερώτημα που λάβαμε στην ιστοσελίδα μας:

Τι μπορώ να κάνω για τον εγωισμό;  Τον παρατηρώ τόσο σε εμένα όσο και σε άλλους… Είναι πολύ δύσκολο να τον ελέγξεις…

Η απάντηση της ιστοσελίδας μας:

Σύμφωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας ο εγωισμός είναι η ρίζα κάθε πάθους. Είναι αυτός που απομάκρυνε τον άνθρωπο απ’ τον Παράδεισο, που του στερεί την πραγματική κοινωνία με τους άλλους, την κοινωνία με το Θεό. Είναι αυτός που τον κλείνει στον εαυτό του, στερώντας ταυτόχρονα και την πραγματική γνώση του ίδιου του εαυτού. Ο εγωισμός οδηγεί εν τέλει τον άνθρωπο στην απομόνωση και στη θλίψη. Αντιθέτως όποιος καταφέρει να τον νικήσει ζει πραγματικά χαρούμενος και ελεύθερος, προγευόμενος τον Παράδεισο. Είναι όμως δύσκολο να νικηθεί. Απαιτεί καθημερινά συνεχή και σκληρό πνευματικό αγώνα και υπομονή.

Όλοι μας έχουμε εγωισμό. Στην προσπάθεια όμως να τον αντιμετωπίσουμε δεν είμαστε μόνοι μας. Έχουμε τον πνευματικό μας, τον οποίο πρέπει να συμβουλευόμαστε και να υπακούμε. Αυτός μας ξέρει καλύτερα και έχει τα απαραίτητα όπλα με τα οποία θα μας εφοδιάσει ώστε να πολεμήσουμε και να νικήσουμε το πάθος του εγωισμού.

Για το θέμα αυτό του εγωισμού έχουν γραφτεί πολλά βιβλία από πατέρες και αγίους της Εκκλησίας μας. Εδώ θα αναφέρουμε απλώς μερικές συμβουλές οι οποίες θα δώσουν τροφή για σκέψη.

Πώς να αντιμετωπίσουμε τον εγωισμό; Το πρώτο βήμα το έχουμε κάνει όταν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι συμπεριφερόμαστε εγωιστικά και πότε. Είναι καλό λοιπόν να ερευνούμε εις σε βάθος κάποιες στιγμές την ψυχή μας και να αναλογιζόμαστε τα κίνητρα των λόγων και των πράξεων μας ώστε να καταλάβουμε αν και πότε δρούμε εγωιστικά. Το επόμενο βήμα είναι να περάσουμε στη θεραπεία. Είναι πολύ δύσκολο να ξεριζώσουμε τον εγωισμό, ο οποίος είναι βαθιά ριζωμένος σε κάθε άνθρωπο. Χρειαζόμαστε πρώτα απ’ όλα πίστη στη βοήθεια του Θεού. Ας ζητήσουμε με θερμή προσευχή να μας στείλει ο Θεός τη Χάρη Του για να ξεπεράσουμε το πάθος αυτό. Ο εγωισμός είναι το πιο ισχυρό πάθος αλλά η Χάρη του Θεού είναι ισχυρότερη. Με σύμμαχο στο πλευρό μας τον παντοδύναμο Θεό όλα μπορούμε να τα καταφέρουμε.

Ας ξεκινήσουμε τον αγώνα μας απ’ το να μην έχουμε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα έχουμε χαμηλή αυτοεκτίμηση. Όποιος έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, προσπαθεί συνεχώς να επιβεβαιώσει αυτή την ιδέα μειώνοντας τους συνανθρώπους του. Όταν κάνει κάποιο σφάλμα προσπαθεί να το δικαιολογήσει παρουσιάζοντάς το ως ασήμαντο ή επιρρίπτοντας ευθύνες και σ’ άλλους. Κι αν το λάθος αυτό είναι σοβαρό πολύ τότε πέφτει σε κατάθλιψη μη μπορώντας να συγχωρέσει τον εαυτό του που υπέπεσε σε τέτοιο σφάλμα. Απ’ την άλλη η απλότητα και η ταπείνωση του χαρακτήρα βοηθούν τον άνθρωπο να έχει υγιείς σχέσεις με τους γύρω του, σχέσεις αληθινές και ειλικρινείς. Κι όταν κάνει κάποιο λάθος μπορεί να αναλαμβάνει την ευθύνη, να ζητάει συγγνώμη και να συνεχίζει παρακάτω, γνωρίζοντας ότι ο άνθρωπος είναι ικανός να κάνει πολλά σφάλματα χωρίς τη βοήθεια του Θεού.

Το πώς να ταπεινωνόμαστε στην καθημερινή μας ζωή είναι θέμα πολύ ευρύ, που το μαθαίνει κανείς συζητώντας με τον πνευματικό του και βιώνοντας στην πράξη την χριστιανική ζωή. Θα αναφέρουμε εδώ ότι η ταπείνωση εκπορεύεται απ’ την αγάπη. Όποιος αγαπά τους συνανθρώπους του και τους βλέπει ως αδελφούς του, δεν μπορεί να είναι εγωιστής. Πάντα θα επιθυμεί το καλό τους, δεν θα προσπαθεί να τους επιβληθεί με οποιονδήποτε τρόπο, είτε με τα λόγια είτε με τα έργα είτε με την ίδια του την εικόνα και την παρουσία. Όποιος αγαπάει δεν κατακρίνει, συγχωρεί και δεν εξουθενώνει τον άλλον που υπέπεσε σε κάποιο σφάλμα. Ταπεινώνεται για να αναδειχθεί ο άλλος. Ζει για τους άλλους. Γιατί αγάπη σημαίνει θυσία του εγώ.