Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Λουκ. στ΄ 31-36
31 καὶ καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως. 32 καὶ εἰ ἀγαπᾶτε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τοὺς ἀγαπῶντας αὐτοὺς ἀγαπῶσι. 33 καὶ ἐὰν ἀγαθοποιῆτε τοὺς ἀγαθοποιοῦντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τὸ αὐτὸ ποιοῦσι. 34 καὶ ἐὰν δανείζητε παρ᾿ ὧν ἐλπίζετε ἀπολαβεῖν, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ ἁμαρτωλοὶ ἁμαρτωλοῖς δανείζουσιν ἵνα ἀπολάβωσι τὰ ἴσα. 35 πλὴν ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν καὶ ἀγαθοποιεῖτε καὶ δανείζετε μηδὲν ἀπελπίζοντες, καὶ ἔσται ὁ μισθὸς ὑμῶν πολύς, καὶ ἔσεσθε υἱοὶ ὑψίστου, ὅτι ἐστιν ἐπὶ τοὺς ἀχαρίστους καὶ πονηρούς. 36 Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθὼς καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί.
Πολλές φορές μέσα στή μέρα βρισκόμαστε μπροστά στό πρόβλημα: «ἐμεῖς
κι οἱ ἄλλοι». Κι εἶναι πιό πραγματικό ἄν τό ποῦμε: «ἐγώ καί οἱ ἄλλοι».
Καί ποιοί εἶναι αὐτοί «οἱ ἄλλοι»;
Οἱ γύρω μας ἄνθρωποι. Πρῶτα ὅσοι ζοῦν στό στενό περιβάλλον μας. Οἱ
ἄνθρωποι τῆς οἰκογένειάς μας: Οἱ γονεῖς μας, τ’ ἀδέλφια μας – μικρότερα ἤ μεγαλύτερα
– ὁ παππούς, ἡ γιαγιά· κι οἱ ἄλλοι συγγενεῖς: θεῖοι, ξαδέλφια…
Γύρω ἀπό τήν οἰκογένειά μας ἔρχονται σέ κάποια σχέση μαζί μας κι ἕνα ἄλλο
πλῆθος ἀνθρώπων, πού μπορεῖ, κατά κάποιον τρόπο, νά μᾶς ἐξυπηρετοῦν.
Ὅμως τίς περισσότερες ὧρες τῆς ἡμέρας, σεῖς τά μαθητικά νιάτα τίς περνᾶτε στό
περιβάλλον τοῦ σχολείου καί στά διάφορα φροντιστήρια, ἀνάμεσα σέ συμμαθητές καί
συμμαθήτριες, ἀλλά καί τούς δασκάλους καί τούς καθηγητές σας… Ἀκόμη καί μέ τούς
μαθητές τοῦ Κατηχητικοῦ Σχολείου σας…
Ἔτσι ξαπλωνόμαστε καί στό πιό πλατύ περιβάλλον τῆς κοινωνίας, ἀνάμεσα
στά πλήθη τῶν ἀνθρώπων, πού κινοῦνται στούς δρόμους καί στά μέσα τῆς συ-
γκοινωνίας…
Νά λοιπόν τό πρόβλημά μας: Πῶς πρέπει νά φερόμαστε πρός ὅλους αὐτούς;
Μήπως πρέπει νά σπουδάσουμε τούς τρόπους τῆς καλῆς συμπεριφορᾶς; Ἀλλά
σήμερα ἀπό πολλούς ἔχουν ξεχαστεῖ καί μᾶλλον τούς ἔχουν καταργήσει.
Δηλαδή, τούς ἔχουν καταργήσει γιά ὅ,τι ἀφορᾶ στή δική τους συμπεριφορά πρός
τούς ἄλλους. Ἔχουν καταργήσει καί τό σεβασμό καί τήν εὐγένεια καί τήν τιμιότητα…
Ὅμως, γιά τόν ἑαυτό τους ἀπαιτοῦν νά τούς φέρονται οἱ ἄλλοι μέ τούς καλύτερους
τρόπους. Σ’ αὐτή τήν περίπτωση τούς θυμοῦνται· τούς ἔχουν, λές, γραμμένους, καλά
χαραγμένους μέσα τους.
Θά σκέπτεσαι τώρα: Πῶς εἶναι δυνατό νά ξέρει ὁ καθένας ποιοί εἶναι οἱ σωστοί
ἀνθρώπινοι τρόποι συμπεριφορᾶς; Ὅμως τήν ἀπορία σου τή λύνει ὁ Κύριος στό ση-
μερινό Εὐαγγέλιο.
Σέ μιά πεδιάδα, πού σχηματιζόταν στούς πρόποδες κάποιου ὄρους τῆς Γαλιλαίας,
εἶχε μεγάλο πλῆθος λαοῦ συγκεντρωθεῖ νά δεῖ καί ν’ ἀκούσει τόν Κύριο.
Ὁ Κύριος θεράπευσε πρῶτα τούς ἀρρώστους τους καί ἔπειτα ἄρχισε νά τούς δι-
δάσκει. Ἀφοῦ τούς εἶπε πολλά σχετικά μέ τή ζωή τους καί ἔδωσε θεῖες ἐντολές, τούς
ἔδωσε μέ λίγες λέξεις καί ἕναν περιληπτικό κανόνα πολύ βοηθητικό γιά ὅλη τήν κοι-
νωνική συμπεριφορά τους:
«καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς
ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως».
Ὅπως θέλετε νά συμπεριφέρονται σέ σᾶς καί νά σᾶς κάνουν οἱ ἄνθρωποι, καί σεῖς
νά κάνετε σ’ αὐτούς τά ἴδια.
Ἀλήθεια! Ποιός ἀπό μᾶς δέν ἀγαπάει τόν ἑαυτό του;! Ὅλοι μας τόν ἀγαπᾶμε μέ τό
πάρα πάνω. Ἔ, λοιπόν, αὐτήν τήν ἀγάπη πού ἔχουμε στόν ἑαυτό μας, ζητάει ὁ Κύριος
νά τήν ἔχουμε μέτρο τῆς συμπεριφορᾶς μας πρός ὅλους τούς ἀνθρώπους. Εἶναι ὁ
ἔμφυτος νόμος, ὁ γραμμένος ἀπό τόν Θεό στίς καρδιές
ὅλων τῶν ἀνθρώπων!
Δέν μπορεῖ, λοιπόν, κανένας μας νά δικαιολογηθεῖ ἄν
εἶναι κακή ἡ συμπεριφορά του. Μᾶς τό βεβαιώνει ὁ Κύρι-
ος, ὁ μοναδικός Διδάσκαλος καί Καθηγητής:
–Θέλετε, μᾶς λέει, τέλειο κανόνα συμπεριφορᾶς πρός
τούς γύρω σας; Μέσα σας τόν ἔχετε. Ὁ ἑαυτός σας,
μέ τά πολλά πού ζητάει καί θέλει ἀπό τούς ἄλλους, μπορεῖ νά σᾶς δώσει ἄριστες
ἐμπνεύσεις. Φτάνει μόνο νά τά ἀντιστρέψετε. Θά βρεῖτε ἔτσι τρόπους πάρα πολλούς
νά ἐκδηλώνετε τήν ἀγάπη σας, τή συμπάθειά σας, τήν καλοσύνη σας, τό σεβασμό
σας, ὅπου καί ὅπως χρειάζεται.
«Νά κάνετε σεῖς στούς ἄλλους ὅσα θέλετε νά σᾶς κάνουν ἐκεῖνοι».
Αὐτός ὁ τόσο σύντομος κανόνας, πού ‘χει ὀνομασθεῖ «χρυσοῦς κανών», εἶναι τό
θεμέλιο τῆς χριστιανικῆς ζωῆς.
Εἶναι ἀλάθητος ὁδηγός καί κώδικας τῆς χριστιανικῆς συμπεριφορᾶς.
«Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι…»
Θέλεις στό περιβάλλον πού ζεῖς, πού σπουδάζεις ἤ ἐργάζεσαι νά σέ ἀγαποῦν, νά
σοῦ φέρονται μέ ἐπιείκεια, κι ἄν ἔφταιξες σέ κάτι, νά μή θυμώσουν, νά μή σέ μαλώ-
σουν, νά μή σέ τιμωρήσουν…
Θέλεις νά σέ περιποιοῦνται, νά προσέχουν σ’ ὅ,τι λές, νά πιστεύουν πώς λές τήν
ἀλήθεια… Νά μή θυμοῦνται ὅτι κάποτε ἔφταιξες ἀπέναντί τους…
Αὐτά ὅλα πού ποθεῖς καί τά θέλεις γιά τόν ἑαυτό σου, δεῖξε τα καί σύ στούς ἄλλους·
«καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως».
Θέλεις νά σέβονται τήν ὑπόληψή σου· νά ἀναγνωρίζουν τίς ἱκανότητές σου, τά χα-
ρίσματά σου, καί νά μήν ἀνοίγουν τό στόμα τους καί λέει ἡ γλώσσα τους ἐναντίον σου
κατηγορίες, λόγια ψεύτικα, συκοφαντικά…
Τήν ἴδια συμπεριφορά πού θέλεις γιά τόν ἑαυτό σου, νά δείχνεις καί σύ καί νά μήν
κακολογεῖς κανένα!
Θέλεις ἀκόμη νά προσέχουν τά πράγματά σου, ὅ,τι δικό σου καί νά μή σοῦ τά κατα-
στρέφουν… Τήν ἴδια προσοχή νά δείχνεις καί σύ στά πράγματα τῶν ἄλλων.
Σκόρπιζε γύρω σου τήν καλοσύνη πού θέλεις νά σοῦ δείχνουν οἱ γύρω σου. Στή
χαρά τους πρόσθεσε τή χαρά σου. Στή λύπη τους τή λύπη σου. Ἐλάφρυνε τόν πόνο
τους μέ τή συμπάθειά σου. Στήν ἀρρώστια τους ἤ στή μοναξιά τους, χάρισέ τους
ἀδελφικά τή συντροφιά σου.
Ἔτσι, ὅταν αὐτό πού θέλεις γιά τόν ἑαυτό σου, τό κάνεις μέτρο δικῆς σου προσφορᾶς
στούς γύρω σου, θά αἰσθάνονται τή ζεστασιά τῆς ἀγάπης σου καί θ’ ἀνακουφίζονται.
Μά τό μεγαλύτερο μερίδιο τῆς ἀμοιβῆς μιᾶς τέτοιας χριστιανικῆς συμπεριφορᾶς θά
εἶναι δικό σου· καταδικό σου. Ἐλευθερωμένη ἡ ψυχή σου ἀπ’ τό καβούκι τοῦ ἀτομισμοῦ
– τήν ἀρρωστημένη ἀποκλειστική ἀγάπη στόν ἑαυτό σου – θά πλημμυρίζει ἀπό χαρά
καί εὐφροσύνη. Θά αἰσθάνεσαι μέσα βαθιά σου τήν ἀγαλλίαση πού χαρίζει ἡ προ-
σπάθεια κι ὁ ἀγώνας νά μοιάζεις μέ τόν «οἰκτίρμονα» Θεό Πατέρα, πού εἶναι γεμάτος
ἀγάπη κι εὐσπλαχνία πρός ὅλα τά πλάσματά του· ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους.
Χαρά στήν κοινωνία πού ὅλα τά μέλη της ἐφαρμόζουν τοῦ Χριστοῦ τόν κανόνα·
«τόν χρυσό κανόνα».
