Ερώτηση που λάβαμε:

Ως γνωστόν δεν ξέρουμε τι έκανε ο Χριστός μετά την ηλικία των 12 έως την ηλικία των 30. Όπως δεν ξέρουμε τι έκανε ο Χριστός από την ηλικία των 40 ημερών μέχρι την ηλικία των 12 ετών. Δεν ρωτάω τι έκανε σε αυτά τα χρόνια. Ρωτάω γιατί οι Ευαγγελιστές θεώρησαν ίσως άσκοπο να αναφέρουν αυτά τα χρόνια; Σημαίνει ότι δεν έγινε κάτι σημαντικό; Θα έπρεπε να μας προβληματίζει και να ερευνούμε το τι έκανε ο Χριστός αυτά τα χρόνια ή όχι και γιατί;

Η απάντηση της ιστοσελίδας μας:

Οι ευαγγελιστές κατέγραψαν συστηματικά τη διδασκαλία του Κυρίου, συμπεριλαμβάνοντας και τα κεντρικά σημεία της ζωής Του πάνω στη γη, τα οποία έκαναν εμφανές ότι αυτός ήταν ο αναμενόμενος Σωτήρας του κόσμου: για παράδειγμα, την υπερφυσική Του Γέννηση, τα θαύματα, το Πάθος, την Ανάσταση, την Ανάληψη. Όλο το Ευαγγέλιο έχει στόχο να μας δώσει ό,τι είναι απαραίτητο για τη σωτηρία μας. Δεν υπάρχει στα Ευαγγέλια τίποτα ως πληροφορία που να μην εξυπηρετεί αυτή την στοχοθεσία. Δεν υπάρχει δηλαδή τίποτα περιττό. Δεν αναφέρεται π.χ. πουθενά πώς έμοιαζε στο πρόσωπο ο Χριστός, ενώ κάποιες φορές μεγάλες χρονικές περίοδοι ξεπερνιούνται από την μία πρόταση στην άλλη. Δεν πρόκειται για «ημερολόγιο» της ζωής του Χριστού, αλλά για καταγραφή των σημείων που δείχνουν ότι πρόκειται για τον Υιό του Θεού, τον Μεσσία.

Κυρίως στους πρώτους αιώνες της Εκκλησίας, επειδή υπήρχε το ερώτημα για την παιδική ηλικία του Χριστού, κυκλοφόρησαν διάφορες ιστορίες που περιέγραφαν περιστατικά από την ζωή του Χριστού αναφέροντας εντυπωσιακά περιστατικά κλπ που δεν αναφέρονται στα Ευαγγέλια. Αυτά καταγράφηκαν στα λεγόμενα Απόκρυφα Ευαγγέλια, τα οποία δεν χρησιμοποιούνται από την Εκκλησία και δεν αποτελούν μέρος της διδασκαλίας Της.

Αναφορικά, πάντως, με τη ζωή του Χριστού από το μεγάλο «σημείο» της παιδικής του ηλικίας, δηλαδή τη διδασκαλία στο Ναό των Ιεροσολύμων σε ηλικία 12 ετών, μέχρι την ηλικία που ξεκίνησε το δημόσιο κήρυγμά του (περίπου 30 ετών), έχουμε τις εξής πληροφορίες από την ίδια την Αγία Γραφή:

  1. Κατοικούσε με την Μητέρα Του και τον Ιωσήφ στη Ναζαρέτ (Λουκά β΄ 51)

  2. Πέρασε όλα αυτά τα χρόνια με υπακοή στους γονείς Του και σταδιακά ο Θεός επέτρεπε να γίνονται όλο και περισσότερο εμφανή τα έκτακτα χαρίσματα του Θεανθρώπου παιδίου (Λουκά β΄ 51-52)

  3. Εργαζόταν ως ξυλουργός («τέκτων») μαζί με τον Ιωσήφ, γι’ αυτό και ως μαραγκό τον ήξεραν στη Ναζαρέτ (Ματθ. ιγ΄ 55)